рѓосан (прид.) - железо (имн.)

Што чекавте толку?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Па, некаква стомна, некои ’рѓосани железа, џгура, а Дуковци, таму во нивното компириште откопале едно големо врчвиште.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Малку е, наслутив насмевка зад замрсените влакна со боја на `рѓосано железо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Покрај неколку скапани штици и ’рѓосани железа, во некогашната правлива гаража доминантен објект беше каросеријата на еден исто така бивш камион, кој сега со излупена боја, без прозорски стакла и тркала, заринкан во валканата темница демнееше како препотопско сениште, како страшен тотем на некоја изумрена цивилизација.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И без престан благиот шум на борјето над нив да шумоли ко пеење и паметење и вечен запис врз стеблата и каменот под кој лежат ветените за кои сал дабот, чамот, кленот, карпата, ридот, парчето ’рѓосано железо и штикот скршен ќе раскажува во времињата што допрва ќе дојдат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Внимателно го крена ’рѓосаното железо, изгравирана глава на лав, што висеше на она крило од портата кое не се отвораше при секојдневната употреба и околу кое беше напластен од страните мов, а од долната ивица, напролет никнеа тревки.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)