Имено, кога Канети ставил точка и со тоа го завршил романот „Кант го пали огнот“ (работен наслов) во кој библиотеката на синологот ја пеплосуваат пламени јазици, почувствувал потреба да си го поврати изгубеното право на книгите затоа што ги жртвувал, како што самиот вели, за еден роман.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Симон, со време, залегнал во Долнец и, како што ми кажуваше Лена, тој самиот велел дека си разгазил свои патеки и дека, дури, немал потреба да среќава многу луѓе и дека, дури, чувствувал зазор од појавувањето на некого.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)