сам (прид.) - ќе (чест.)

Кога врчвата ќе се преполнеше, сама ќе се навалеше, па ќе се клапнеше, чукнувајќи по работ на каменот на малиот базен под неа, ќе се превртуваше удолу, за да се испразни од водата, според законот на физиката, па бидејќи беше празна повторно ќе се исправеше под чепот на бурето, за да се поднамести за повторното полење...и сѐ така во круг...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Метафората всушност сама ќе се покаже како клуч за сите прашања...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Со години и години еден незнаен човек квечерина сам ќе си прошеташе по нашата улица и ќе исчезнеше, потоа, некаде во мракот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Би им го исекол мандалото па самите ќе умрат психички.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За да се извади албум требаше да се потроши време, труд, нерви и многу пари за откако сам ќе го издадеш да те начека џандар на улица и со само една казна за неносење каиш да ти отиде целата заработка од албумот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа извира од самиот живот, ни прерано ни предоцна, кога самото ќе си созрее.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И знаеше дека отсега сите свои домашни работи Милка сама ќе си ги работи.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ако наиде, тој не ќе знае што е работата, ама Севда сама ќе му каже.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И знаеше дека отсега сите свои домашни работи Милка сама ќе си ги работи.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ако овој долг се осознае, ако обединувањето на нашата интелигенција со бугарско, српско и грчко образование се постигне, ако се парализира работењето на пропагандите и се успее тие сосем да се отстранат од Македонија, ако се установат добри односи кон сите македонски народности и се подобри политичката и материјалната состојба на Македонците, тогаш, при сите дадени жртви, ќе можеме, покрај другото, да бидеме задоволни од едно: востанието ни ги отвори очите за грешниот пат по којшто одевме досега, по којшто ќе одевме и за напред, и без востанието сами ќе подготвевме почва за дележ; тоа ни ги отвори очите за многу наши нужди што и не ги претпоставувавме понапред.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Подобро е да молчиш, ќе речеше, оти пеејќи, ем ќе ги изнервираш оние што не сакајќи ќе те слушнат, ем самиот ќе се разочараш од фактот дека си дудук за музика.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На главата круна златна стави, чудни движења со телото прави, и шмекерски вешто кокетира, закони и правила на сите им диктира... HAPPY BIRTHDAY ELENA Денес јас сум среќна роденден ќе славам, колачи и торта, сама ќе си правам.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Решив. Сама ќе чекорам кон негазените патеки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од желбата на други зависеше дали патот ќе го продолжи во пар или сама ќе се врати назад.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Каква ме дал Господ, сама ќе си ја напишам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А нејзе толку ѝ треба, па сама ќе си ја каже сета сегашност.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тогаш настапи Мустафа ефенди; на заптиите и на војниците им издаде заповед да ги фатат и да ги отераат Арнаутите во апсаната прилепска, а Лазора да го однесат во војничката болница за да го излекуваат, но Јосиф не даде; Сами ќе го излекуваме, рече.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потковичаните го спружија Лазора помешечки на веленцето Хаџи Паново и го пренесоа дома кај нив, кај Хаџи Пановци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ејди, побратиме јазовче, јас да имав ум сама ќе се куртулисав кога се ватив, а не да барам од тебе ум и да куртулисуам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ни рече дека кога ќе дупне, кога ќе руши гнојот, болеста сама ќе ѝ се крене од увото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Пушти ме, мајко, сама ќе си одам, вели Капинка и се истргува од рацете мои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ако имаш нешто неискажано, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина тишината сама ќе го рече“.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој беше тишлер, се викаше Заре, одеше во другите села да работи, а жена му сама ќе родеше детенце а тоа набргу ќе умреше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
4. ШТО САКА НЕКА БИДЕ, ТОЈ Е УЧЕН ДА ТРПИ - и невин, од виновните на срамен столб качен, од честа испокината сурат циркуски ќе скрпи, па другите засмевајќи ги, самиот ќе плаче...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Се разбира, зарем сама ќе одам? Таман да ја исплашиме.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таа сама ќе се измачува околу неговото подигнување...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На Петра ѝ се стиснуваше срцето од болка и од мислата дека можеби сама ќе ги враќа овие пилиштарци во Македонијана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЉУБА: Јас сега сама ќе ги набројам: како прво, неговото писателско височество, - не знам зошто мама бездруго сака тој да ја удостои со своето доаѓање; никогаш порано не доаѓал кај нас, а велат, непријатен е и препотентен...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Та не су јас суа во рацете па да и а дада нејзе половината в'на? —си помисли и ѝ кажа отворено дека сама ќе си ја работи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Велеа нишчо не знае да работи, a ошче првата година сама ќе а работе сета в'на.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стале виде оти работата тргна и дека сам ќе те претовари во работа, та си создаде помошници.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Туку, нека се живи. ќе пораснат, сами ќе се бришат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ех, да знае оти вака сама ќе мм остане на моите раце, али оти да барам друго чаре кога сама ќе си а сврше работата!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но среќа моја што сум педантен - во еден тефтер водам евиденција за секое писмо, факс или и-маил што сум ги пратил откако дојдов во Холивуд, така што треба само да ги прегледам сите 3.000 адреси од тој список и вистината сама ќе исплива на виделина.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
На видело сè што си таел, Во песните скришното да е, Во песните чист и исцело да си, Песната сама ќе те спаси.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Можеби наместо на грбот, барем во овие студени денови, тешката хартија ќе ја вози на санката, а понекогаш и самото ќе се повозува на неа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Во Елбасан ќе добиеш нови, не грижи се.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само да ја превалиме угорнинката, а удолу сам ќе се тркала.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
– Тука Хорацио стана од клупата, се загледа кон ситната силуета на гусакот и почна: Ако имаш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ова многу го разлути Зоки Поки. Тој ја викна Лидија и ѝ рече: - Дојди, Лиде, ние нешто сами ќе си играме!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Газдата Спиро Михаилов лично ми рече: "Твојот човек, госпоѓо беше голем мајстор.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш го прашав: „А што ти значи тоа, Руски, да не се навреди ни козата, ни зајакот?“ „Ништо! Сосема ништо! Сум го слушнал некогаш од некого.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ах таа негова снисходливост. Најнапред и самиот ќе укори а потоа да не се навреди ни козата ни зајакот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ми вели: „Запеј им некогаш на твоите цвеќиња кога се будни и самата ќе се увериш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иди и погледај ја таа фабрика, самиот ќе се увериш. И сега работи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ она што е сторено го сторија неговите раце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сама се мачев да го родам, велеше, сама ќе го закопам; така ми било пишано...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тоа што е моја реалност, тоа е мојата апсолутна слобода, тоа што го изградив сама ќе го рушам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Познајниците му се смееја, колегите го озборуваа, жените го сожалуваа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како гостин јас имав предност прв да одам во тоалет, така што сепак измокрив седејќи на шолјата, потоа си ги измив забите и лицето, па си легнав, чекајќи сите истото да го сторат, вклучително и тетка ми која веројатно ќе го исчистеше тоалетот откако и сама ќе го искористеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Така треба: внатре има хумус, хранлива земја, конопената вреќа ќе згние и така корењата сами ќе се ослободат и ќе се вкоренат во почвата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Инаку сама ќе си подготвуваш облека и сама ќе се облекуваш!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Се чинеше дека сама ќе запре, толку многу беше исцрпена.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Денеска веруваше во тоа дека ако човек е доволно стрплив, сѐ што чека самото ќе му дојде в раце. ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Излезе како што ми рекоа: да го носев, можеби самата ќе се застрелав...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И сѐ сама ќе го повивам, ќе го расповивам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ако организирав дезертерства, велам, и самата ќе бев дезертер.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Со кого е? — Не е сам. — Со жена е? — Сама ќе видиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сама сум си ја подгазила главата и сама ќе си ја вадам од под нозе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако носиш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Но никој не ми е крив, јас постојано ѝ досадувам на тетка ми Оце и ѝ префрлам што ретко доаѓа кај нас со Дена и што немам шанса да се покажам како добра, голема и паметна братучетка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сакав да прашам што точно значи тој збор, ама се премислив, оти и онака му го сфатив значењето – Дена овој викенд очигледно ќе биде во моја надлежност и самата ќе треба да се снаоѓам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)