Третиот предуслов за третирањето на ликовниот живот во Македонија како сцена е постоењето на меѓународни „ѕвезди”, уметници кои би биле исто толку познати надвор од нашите граници колку и во својата локална средина, кои би биле поканувани од организаторите на големите светски изложби на сметка на организаторот (а не на државата) и за кои би пишувале странските списанија (не по нарачка).
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
БРИСЕЛ е полн со странци а нивно собиралиште е Светската изложба - ЕКСПО.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Светската Изложба во Брисел е полна со контрасти.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Всушност тоа била изложбената зграда на ЧССР во Брисел на светската изложба во 1958 година.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
ПОГЛЕД ВО ИДНИНАТА ...и баханалии во „Белжик жоаез“ АКО првата светска изложба во Лондон, 1851 година, билоа арактеристична со Кристалната палата, втората, во Париз, 1889, со Ајфеловата кула, третата, во Њујорк, со Трајлонот и Перисферата, тогаш сегашната во Брисел ја карактеризира Атомиумот - најчудната градба во светот, која симболично ја илустрира епохата на атомот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
ВО БРИСЕЛ не се чувствува некоја особена живост поради Светската изложба, барем така овде велат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Иако светската изложба е замислена како место на кое на секој чекор и во секој експонат треба да се согледа современата човечка култура, цивилизација, наука и технка, многу од приредувачите намерно не се придружувале кон овој принцип, настојувајќи што повеќе да внесат и од она што може да се види и доживее на секој обичен панаѓур.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ги одведоа и нив со една група.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И еве нè сега, изложени како експонати на новата светска изложба на живи, а богами и мртви дорќолски, белградски и српски Сефарди и Ашкенази.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)