ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но, за чудо, тужбеното барање на Зефиќ беше одбиено како неосновано, а секоја странка беше задолжена да си го сноси својот дел од трошоците!?

До донесувањето и објавувањето на првостепената пресуда,6 во периодот од ноември 2008 до јуни 2009, одржани се вкупно пет рочишта.

Јас, како и обично, сето тоа го гледав од балконот, или го одработував својот дел зад проекторот пуштајќи ги филмовите како Harlot, The Shoplifter, Couch, Banana, Blow job, Sleep, Empire, Kiss, Whips, Face, и тоа сè во најразлични бои.

Внатре, Велветите свиреа толку лудо и гласно, што престанав да се прашувам колку изнесува таа бука во децибели.

А ако некој и натаму продолжи со бунењето - веднаш да го добие својот дел: фик! - со сабјата и право на морските кучиња!

Порано го зеде својот дел што си го заслужил ...

Понекогаш со голема лажица ги сркам ветувањата на боговите и во тоа не гледам ништо лошо - секој има право да срка со секакви лажици, секој има право во срканото да си го бара својот дел од рајот.

Климент Камилски беше среќен и моќен, како и Татко, единствено во царството на своите книги, во својот дел од вавилонската тврдина, во тие тешки балкански времиња.

Бојан уште еднаш го пресече својот дел и го стави едното парче в уста.

Додека сонцето да се извиши над ридот, секоја куќа си има свој дел од сенката под дрвото и свој дел од водичката за пивото.

Во библиотеката го чекаше стоплениот стол, отворената книга и незаинтересираните тилови на другите читатели, наведнати над својот дел од масите додека во тишината на читалната се слушаше само повременото превртување на страниците.

- И да се галиме, да се лигавиме, да се стискаме и да се плеткаме, како секој да си го бара својот дел кај другиот, а присвојувајќи си го другиот како својот? - Многу точно.

Тој идеален филм за мене е нешто исклучително добро напишано, занаетчиски добро направено во сите свои делови за сите дисциплини да можат максимално да бидат искористени.

Милан ќе им донесе некој нов деликатес за да ја разбие монотонијата на кашата што ја јадеа и тогаш тие ќе скокаат, а тој ќе ги прекорува поради лакомоста и ќе се погрижи секое од нив да го добие својот дел од специјалното честење.

И колку и да беа гладни, или колку и да беше студено, малите колибрија го одбележуваа својот дел од храната со срцепорачки откршувања на мали парченца, како да сакаа да кажат мало благодарам за големиот извор на нивната гозба крај прозорецот.

Светлина што е убава, а убава е затоа што е убава во исто време во сите свои делови, затоа што е убава секогаш во исти односи и на ист начин, затоа што ниту настанува ниту исчезнува, ниту се зголемува ниту се смалува; затоа што не е во еден дел убава а во друг грда, ниту пак во едно време убава а во друго грда, ниту пак по однос на една ствар е грда а по однос на друга убава, ниту пак на едно место е убава а на друго грда, ниту пак за едни е убава а за други грда, туку сама по себе е убава сега, секогаш и во вечни векови, секогаш сама на себе подобна по форма, светлина што во себе го носи изворот на убавината: светлина, музика и боја.

Ракијата ме фаќаше полека ама сигурно, оти сонцето биеше ужасно; некој понуди и тревка, и јас, ненавикнат на неа, во еден миг видов светлина; помислив дека таа светлина не е од овој свет, дека тоа ми се јавува Бог; беше тоа светлина виолетова, еднаква во сите свои делови, совршена, постојана, оти не беше една во едно време и инаква во друго време, ниту за едни убава, а за други грда; беше тоа светлина преподобна; помислив дека можеби веќе сум во некој друг живот, дека сум умрел и дека ми е доделено некое ново тело; верував во реинкарнација, и таа помисла ме возбудуваше.

И во следниот миг видов млаз кон мрежата; миг потем видов светлина, страотен блесок, десет илјади пати посилен од Сонцето, како очите Господови; таква светлина никогаш во животот немав видено, господине судија; светлина еднаква во сите свои делови, виолетова, облак од светлина што не е во едно време убав а во друго неубав, ниту за едни е убав а за други – не; таа светлина траеше само еден миг, кој ми се виде цела вечност, и јас знаев дека и Јан Лудвик ја гледа таа светлина од прапочетокот, и како бев вон себе, исплашена, во шок, јас бев среќна што Јан ја виде таа светлина, уште еднаш.

Таа склоност деновиве злокобно се засилува со модата да се сместуваат сексуалноста и родовиот идентитет во генетиката, во геномиката, во работењето на мозокот, на невралните патишта и во когнитивниот развој – склоност што често ја спорат психолозите и психијатрите, кои во когнитивната наука гледаат опасност за својот професионален авторитет, како и за својот дел од доходовниот пазар.342 Мојот пристап кон геј-културата е устроен да им противречи и на едниот и на другиот пристап: неговата методолошка цел е да спори и против биолошкиот и против психолошкиот редукционизам. ‌За Фелоуса, машките геј-културни практики се природни изрази на половата меѓупросторност и ја откриваат природната суштина на геј-мажите.

Предизвикот за квир-студиите е да ги објасни преку општествена анализа, наместо да му ги припишува на природниот поредок на нештата. ‌Зашто не е баш веројатно дека културните практики имаат корен во природата, па секој обид потеклото да им се смести во природите на геј-мажите само ќе ги направи недостапни за натамошно критичко испитување, бидејќи ќе имплицира дека нема што да се објаснува освен природните факти на работава, ќе нема што да се оди подалеку од тоа како природно си стојат работите.

Геј-мажите не треба да клонат од нив.

Тој зборува за „суштински начини“ на кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите, за „природи на геј-мажите“, за „геј-сензибилитет“ како „суштинска страна на човековата природа“.

Заморно работеше секојдневно, воден од поривот на чувството за богатење, но емоционалните слабости ги влошија односите со ортакот кој го бараше својот дел од долгот.

Ако се допушти за верна таа теорија, ќе биде јасно оти еден народ не секогаш може да устои против притисокот од туѓи соседни народи, а губи еден свој дел во корист на посилниот сосед, и друго, од неа се гледа оти народите можат да се состават од два блиски народа, слеани во едно, како последица на историска неопходност.

Ги изнајде и трпките преболености на сите болки во своето отпуштено тело; ги изнајде и сите истрпнати морници по својата кожа, а ја најде и таа лабава апсолутна отпуштеност во сите свои делови, во која не постоеше ни најмалечка желба за да се направи ниедно, ни најмалечко движење.

Маѓосан од непревиденото откритие, со сува уста и суво срце, додека мажлецот во моето грло бабреше и ми го запираше здивот (сеедно, сега живеев само со очите), помамно го отсликував во секое свое делче ликот на жената или толкупати ја намножував колку што може да има клетки еден обичен човечки мозок.

Прекрасна содржина од почетокот до крајот, воопшто не те разочарува со ниеден свој дел. ***

На моја голема жалост, се прости со мене: На моето дружење со тебе веќе му е крај .

Дијамантиве сега му припаѓаат на Шумшул- град, не на неговите жители. - И ти заслужуваш свој дел, Пупи Паф.

XLII И со последниот збор кодош, од својот дел на листата на петте опасни турцизми за кои требаше да реферира, Камилски си имаше големи маки.

Секоја книга содржеше свој дел од Татковата судбина.

Татко, со егзилска судбина каква што имаше, својот источен сон го одржуваше во себе и во својот дел на балканвавилонската библиотека.

Камилски беше тогаш херој на своето време, кој на својот дел од Балканот не заврши како што заслужуваше.

И Татко до доцна во ноќта патуваше во својата библиотека, обземен од својот дел на обврската да реферира утредента за зборовите кои не ги сметаше апсолутно за опасни, туку како зборови- институции, кој кои на најдобар начин во текот на вековите ја задржале речиси непроменлива својата иницијална конотација.

Тоа значи дека националните суштества со значаен свој дел веќе западнале во ѕверска 42 okno.mk состојба, која им се чини природна.

Требаше уште да се чека, беше неумолив диктатот на судбината...

Имаше повеќе мигови кога сакав да го кажам својот дел на вистината за Арафат и Палестина, во чија епопеја бев фрагментарно замешан, но која силно ме означи во животот, во осознавањето на моќта и трагизмот на човековата судбина.

На крајот стана жртва на својот утописки прагматизам...

Неколку години подоцна, кога повторно се видов во Париз како амбасадор на Република Македонија, при доделувањето на наградата на УНЕСКО на Јасер Арафат и на Ицак Рабин, по претходно доделената Нобелова награда, имав нов импулс да го запишам својот дел за годините минати крај Арафат.

Југославија, со своите делови кои биле под Османската империја (Србија, Босна и Херцеговина, Црна Гора, Србија, Косово, Македонија), но и под империјата на Австро-Унгарија (Словенија, Хрватска, Војводина), можеби повеќе од било кои делови на Европа и светот, опстануваше во жилава инерција, се метаморфозираше, понекогаш се обновуваа рецидивите на синдромот на јаничаризмот, на невозможните манипулации на монархистичката, републиканската или идеолошко-тоталитарната власт со идентитетот на човекот кој живееше во различна јазична, етничка, верска, идеолошка и друга заедница.

Мајка ги почитуваше Татковите мисли за границите што произлегуваа од неговите маки и страдања поради нив, но таа си имаше свои аргументи за нивното постоење, свој дел од големото страдање.

И Мајка си имаше еден свој дел меѓу Татковите книги од најгорниот рафт, на средишниот ѕид на библиотеката, каде што беа поместени светите книги: Куранот, Библијата и Талмудот.

И јас бев обземен со својот дел од колективната катарза.

Како да беше редот на Мајка да си го каже својот дел на тагата, за блиските, за својот татко, кого никогаш по­веќе не го виде ,за своите браќа, за својата Клементина.

Секој си го добиваше својот дел, од поголемо или од помало парче, во зависност од возраста.

I Да можеа да зборуваат сите Мајкини гени и хромозоми, тие ќе ви ја раскажеа најнеобичната балканска одисеја на еден живот минат, во најголемиот свој дел, во одбраната на едно семејство.

Кога ќе се случеше, на крајот од месецот, секој од нас да си го даде својот дел, таа ќе речеше, со својот ведар глас: – Јас, чеда мои, парите ги давам за вас.

Ќе ги запише, во почетокот на првата глава (романот е поде­лен или распослан врз 58 одделни поглавја или врз 358 страници – Г.Тод.) авторот следниве зборови: „Да можеа да зборуваат сите Мајкини гени и хромозоми, тие ќе ви ја раскажеа најнеобичната балканска одисеја на еден живот минат во најголемиот свој дел, во одбраната на едно семејство”.

Не стигнала да оди ниту до банката на која ѝ укажал нејзиниот прв братучед од Лондон, по својот дел од наследството. Како да се плашела од ново разочарување.

Од телеграмите- некролози, единствените пораки кои можеа нецензурирано да ја минуваат границата, Мајка можеше да ја состави трагичната историја на својот дел од семејството.

Се очекува и соседот во својот дел на реката да изгради свои хидроцентрали.

Откако ги заврши работите што беше предвидела да ги заврши утрешниот ден, само за да го следи Татко во ноќта, небаре да го преземе својот дел од одговорноста од татковото замислено патување, кое еден ден можеше да продолжи во реалноста, тивко се прикраде до неговата соба.

Сега стануваше јасно дека ги поврзуваше истиот сон на заминувањето, секој го имаше својот дел.

Се разбира, во приказната вистинската мајка ќе се откаже од својот дел бидејќи за неа најважен е животот на малечкото.

- Ти, Мито - Јани впери во неа прст - ама ич нејќеш да разбереш дека во тоа твое тркало, што толку многу го спомнуваш, свој дел и тоа најголемиот и најсудбоносниот, има вградено и оваа нова Света Троица...

На самиот влез нѐ очекуваше кустосот – водич К.К., во црна работна облека, со строг израз на лицето, готов да нѐ поведе кон својот дел на пеколот.

Кај жената секој го има својот дел од љубовта. Како и кај мажот.

Милицонерот ја спушти мршата после што и Едо се наведна спуштајќи го својот дел од товарот.