Во зората на својата женственост, пред надоаѓачкиот можен стереотип на своето однесување, со биолошкиот влог и со меланхолијата, тоа човечко суштество носи еден костим познат преку седумнаесет вековните “инфантки” од сликите на Веласказ.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Дали тој алудира дека таа ја има својата женственост и тој својата машкост, но дека тука е нивната заедничкост, во која таа учествува во неговата машкост, нека долго се бранува -” А тој само што не ја јаде и пие нејзината женскост...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Беше почнала да ја покажува својата женственост.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)