свој (прид.) - земја (имн.)

Живеејќи отсекогаш во блискост со големите француски писатели чии дела ќе им ги открива на своите студенти во Скопје, пред да стане амбасадор на својата земја во Париз, Старова ќе ја наследи и традицијата на убавото пишување: настојчивост и строгост во функција на смислата од каде што ќе се роди, како искра меѓу два силекса светлината...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Речиси на секој чекор се среќаваат црнци, веројатно студенти кои продаваат сувенири од своите земји, изработени од дрво и железо.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тука дојдоа Толе и Андон. Но не да ја поделат радоста со Маргара, ами да ја опфатат со своите соколови очи својата земја во која стенкаат нивните браќа и другари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги прогласуваа за југенди сите оние кои си ја сакаа својата земја, а оние кои ги бранеа правата на педерите беа прогласени за прозападни демократи.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
3. ГЛАСАЊЕ - Инструмент и симбол на моќта на слободниот човек да направи будала од себе и да ја упропасти својата земја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
83. Таа арнотија добива уште поголемо значење со тоа што таа беше причината да се образуваат комитети, организации, чети, востанија, да има убиства, грабежи, колења и др. и во сето тоа Бугарија ни помогна и со пари и со трпење на комитетите на своја земја. 4/ верата во бугарското чувство кон нас си ја плативме со воставањето, од кое Бугарија вистина не нѐ задржа и не ни помогна, но… го испрати Начевича84 да преговара…
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Глигор го подигнува гласот и во очите му згуснува остро блескање: „Кои сакаат да ја видат својата земја ослободена!“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Наоѓајќи дека таа градба е подигната на древната германска земја и во едно сосем германско доба, дознавајќи, освен тоа, дека името на архитектот што можеше да се прочита на еден скромен гроб по звукот и по потеклото е германско, во своето одушевување со тоа уметничко дело преземав потфат да го променам злогласното готско име кое дотогаш беше симбол за тој тип архитектура, и да ја наречам германска, да ја вратам назад на своја земја“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Посака сето тоа и уште повеќе од тоа да му го каже некому брзо без ред, доверливо - вистинското значење на зборот шпион се распливнува на туѓина, таму кришум се палче по својата земја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И кога ќе почнеш да ги разгледуваш можностите, ќе почнеш да си викаш, не можам да го направам тоа, ова нема да ми успее - ништо нема да успее!“ Т.е. ништо освен компјутерите и телефоните. И иако се на маргините на технологијата - или, подобро речено, висат врз нејзиниот мев како отровни полипи - пионерскиот дух провејува и низ другите области од нивниот живот. Тие ги идеализираат привилегијата на населениците од 19 век да ја ограничат својата земја и предизвиците со кои се среќавале при нејзиното претворање во плодоносен дом кој ќе им овозможи да преживеат и да напредуваат. Сајберспејс-от (Cyberspace) е простор што постојано се шири.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На шпанскиот монарх Фердинанд ќе му забележи дека тој, осиромашувајќи ја Шпанија, ќе му овозможи да ја збогати Османската Империја со умовите на прогонетите Евреи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Султанот Бајазит II ќе ги отвори широко вратите на својата земја за прогонетите шпански Евреи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но во детството тој веруваше во легендите на својата земја: езерските пастрмки имаа црвени дамки на крлушките од крвта на ослепените очи на Самоиловите војници; во некој бунар тропаше срцето на светецот Климент; Крале Марко со една рака дигал биволска запрега за да им го покаже на јаничарите патот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Газда Таки беше пред сѐ трговец, бизнисмен, но беше и човек на својата земја, Македонец во окупираната Македонија кој ја сака родната грутка и кој имаше моќ да не им се повинува на силните. Бидејќи и самиот беше многу силен.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Препознатлива униформа на легендарниот водач. Уште од времето кога се бореше за независноста на својата земја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Настојуваше да биде верен следбеник на револуцијата на Ататурк во создавањето на нова Турција, да ја лаицизира својата земја, да го најде нејзиниот среќен излез во судирот на источната и западната цивилизација, агонијата на колонијализмот и правото за слобода и независност на својот народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Убави обичаи, убави времиња за старите ветерани...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Турскиот амбасадор во Тунис, со претци од Босна, Муарем Тунчер, со кого имав прекрасни односи, кој беше историја за себе, велеше дека вистинскиот амбасадор е само висок чиновник на својата земја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ситуацијата отсекогаш остануваше комплексна. Вистински Гордиев јазол!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има еден пример (изнесен во книгата на Роже Перфит, Амбасадори), за еден стар дипломат, кој откако служел успешно во десетина значајни земји во светот и му минал нормираниот век на служење, не можејќи да се помири, без да служи и натаму на дипломатијата на својата земја, не престанувал да го опсипува министерот, министерството за надворешни работи, со своите анализи, предлози, стратегиски визии и што не, како да бил и натаму на својот редовен пост!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека беше при моќ владетелот, покрај несомнено прогресивните реформи кои ги донесе на државата и институциите, со вештите геостратегиски потези, успевајќи во лицитацијата на големите и влијателни сили да го извлече максимумот за својата земја, ја контролираше целосно ситуацијата во земјата која дишеше според неговиот владетелско-апсолутистички режим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но секој ќе си остане дискретен за десет посто од информациите за својата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За нас ќе нема поголеми тајни.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот народ во овие услови ќе се соочи со два големи егзодуса (во 1948-та и 1967-та), кога не само што ќе биде истеран од својата земја, распрскан на четирите страни на светот, главно во логори за бегалци во мизерни услови за живеење, зависни од репресивните арапски режими кои го инструментализираа палестинското прашање за свои цели, но, исто така, и пред упорното одбивање да се признае историската неправда што му беше нанесена на овој народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во времето кога таа му дојде до раце, Океанија не беше повеќе во војна со Евразија и тројцата мртви мажи мора да ја издале својата земја пред агентите на Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се вратила во својата земја. Кај родителите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кај се напуштала родната земја? Нема поголемо проклетство од тоа својата земја да ја напуштиш, од своите да бидеш прогонуван.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сакаше да ја разбере историјата на својата земја, да ја совлада, да ја спитоми, да ја контролира, за да може да ја предвиди иднината на своите деца.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нѐ сметале за верни граничари, нивни воини, војсководачи, императори, ама никогаш да не си бидеме свои на своја земја!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Раде Ич, комитата, кој водеше војна за својата земја со Отоманската империја, а потоа се бореше на страната на Бугарите против Србите, и на страната на Србите против Бугарите, не поведе никогаш војна против својата детска наивност.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Интервенциите на групата се колективни напори, кои што се случуваат во рамки на строго ограничен временски период (обично не подолг од осум недели) и секогаш на покана од некоја уметнички институција што ги обезбедува инфраструктурните услови и финансирање.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во 1993 година, групата интервенираше во областа на политиката во однос на трудовите имигранти, со цел создавање работни места за одреден број на имигранти во Грац, кои не можеа да се вратат во своите земји на раѓање поради политички, етнички или верски прогон, но немаа никаков правен статус во Австрија.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
По Софија ќе ја преставува својата земја во Анкара, во Атина, во Белград...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тешко е, мачно, страшно е туѓинец да си, гост да си, в својата земја таткова. Нација сме или не?
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но, јас сум дојден овде, пред сѐ, да поздравам писател со голема вредност кој примерно ја претставува ерудитската и книжевна мисла на својата земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Цел живот се бориш за својата земја, а те закопуваат во туѓа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе златен, и во своја земја да не можеш да си го видиш детето што умира!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека се знае од сите: македонското ослободување е можно само тогаш кога самото население, густата народна маса, ќе стане на нозе, ќе отвори очи и ќе си ги засука ракавите за да ја исчисти својата земја од мали и големи тирани, господари и господарчиња, самата со својата сопствена нога да го бутне овој изгниен труп каков што е султановата држава16.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)