Тоа го знам и би сакал уште да знам - кога можам да заминам кон чистилиштето на една планина како економ.“ Се потпиша и го здипли писмото со невешт искинат ракопис, по малку очаен зарад својата искреност, овој пат без капка цинизам, но и зачуден дека човековата биографија може да се набие в кожура како неколку зрнца ситен и безначаен барут.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Рада повторно пред да ја продолжи својата искреност, отпи уште неколку голтки од чашата, потоа следуваше длабока воздишка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)