свој (прид.) - маргина (имн.)

Ете пар бегли “клучеви” за оваа игра-текст замислена како отворена структура жедна за надополнување во обидот едновремено и да се држи до овој овде “градителски” контекст и да го пречекори пречекорувајќи ги пред сè своите маргини, своите простори на распростирање, на начин да не нуди некакви заклучоци, туку да провоцира и поттикнува, па макар и на овој делумно какофоничен начин.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)