ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Татко ми го следеше бавниот тек на својата мисла, а решението беше едноставно, требаше како сите да се купи коза.

Но зарем сега да го мачи Чанга со своите мисли за апсурдот, кога говореше самиот живот?

Не можеше ништо да разбере и се плашеше од овие свои мисли.

Како што сега мене ми е потребно да имам некого околу себе, да најдам некого кому овие свои мисли ќе му ги соопштам, со кого ќе ги разменам и ќе ги проверам.

Но главно ничија, освен своја мисла, ничија, освен своја аура, ничиј освен свој сон... ***

Низ неговиот перформанс, се чини, како Jean Baudrillard да ја развивал својата мисла за приклученоста на телото и за протетскиот сензибилитет; Stelarc е со 100 и повеќе метри кабел приклучен на различни апаратури, исто така електронските додатоци го спојуваат во нова, да ја наречеме франкенштајновска целина, неговото, со додаток на трета електронска рака крајно артифицелно тело.

Машинските додатоци затоа му носат нов квалитет во смисла на способност на раширена перцепција.

Тие барем следат некаква своја мисла, па колку да е загубена, па колку да е животинска најпосле, - и во тоа покажуваат дури сила.

Овде секој камен си ја носи својата мисла, времето е нагрнато со камена кошула, секој камен наследува камен, се крепи како камен додека најсетне не папса од толку многу помнење.

Погледна низ ширум отворените прозорци од чардакот, како според некој утрински ритуал,првин кон реката, а потоа и кон Тврдината која, секое утро, по долгата непроспана ноќ, ја освојуваше со своите мисли.

Крај огинот останаа само Аргир и Веле. Обземени од своите мисли, тие и двајцата долго стоеја загледани пред себеси, без да проговорат или да кренат очи да се погледнат.

Но ние не секогаш сме свесни за себеси, за својата сила и за својата мисла.

„Кој може да биде ноќново време?“, се зачуди стариот учител и прекинувајќи ги своите мисли, стана да ја отвори вратата.

Аргир потона уште подлабоко во своите мисли и долго остана така замислен.

- И ќе спијат во шатори, - ја следеше својата мисла старецот.

- Мило ми е, - рече старецот, а во своите мисли продолжи: „ А што знаеш ти, градски човеку, за жетвите, за жржта, за српот, за лукот и оцетот, најубавата жетварска храна“.

Бојан секогаш на ист начин ги доживуваше приказните за Волчарот, во своите мисли тој го градеше неговиот бестрашен, кралимарковски лик и секогаш бараше одново да му се раскажува за него.

Лежеа секој со свои мисли и свои чувства, со полни гради под кристално чистото небо, милувани од тоа речиси несетно ветре.

Сите ликови, сите оние брадести оклопници, сите ковачи, колари, стражари, трговци, што тој преку своите мисли ги населуваше во таа древна населба, сега му откажуваа послушност.

А тој уште од оној миг кога за првпат го слушна името на девојчето, почна во своите мисли да го изградува и нејзиниот лик: „Би морала да личи на татка си, височка е значи, има дупчиња на образите, крупни црни очи, црна коса што слободно ѝ паѓа врз белото чело...“

- Прво Кротка! - си рече, следејќи некоја своја мисла, па се сврте и го побара со поглед животното во сопчето.

- Чувствуваше потреба да биде сам, да ја гледа сликата на Елена и да ја доближи до себеси во своите мисли. ***

Својственост на судирот Над мене се yвездите Можност за одбирање Под мене бездната Посегање по својата мисла јас сум негде на средината Излез од лавиринтот повеќе кон темнината Бегање од сивиот ден Уживање во длабочините Над мене е небото Посегање по својата суета Под мене е земјата Излез од лавиринтот Јас сум негде на средината Чувство на безнадежност повеќе кон темнината желба за неограниченост Над мене е сонот Посегање по својот живот под мене реалноста излез од лавиринтот. јас сум негде на средината повеќе кон темнината Бегство Разбудете ме!

Можеби може да се рече и дека осамата му годеше со оглед на потребата колку што може повеќе да биде во друштво на своите мисли коишто уште му овозможуваа една значителна продуктивност.

Луѓето, што ги познавав, ги преобразував во своите мисли, предметите ги оживував.

Неговите злобни мисли што излегуваат од устата повторно се наталожуваат на срцето,а тоа го онечистува човекот, додека, пак, неговите добри мисли го чистат срцето – ја надоврза својата мисла старецот.

Целта на живеењето на секој човек е да се открие себеси: доблужувајќи се чекор повеќе до совршенството, да си го направи животот поубав – ја заврши својата мисла старецот.

Тој не е свој човек – рече старецот, завршувајќи ја својата мисла.

Тој одблесок ќе го обојува твојот живот во обземувачко шаренило- Ја заврши својата мисла старецот.

Потребно е да поработиме малку повеќе на себе, на нашето сопствено запознавање, но во склоп на природата каде што припаѓаме – ја доврши својата мисла старецот.

Потребно е сјајот на неговиот бисер, заробен во тврда лушпа на школката, која пак се наоѓа на дното на длабокиот океан на животот, да допре и да се спои со сјајот на ѕвездите кои се наоѓаат во бесконечно далечниот космос за да се почувствува животот вистински – ја заврши својата мисла старецот.

Гледајќи ги така онемени и сподавени во своите мисли, се запрашав: - Дали некој ќе го скрши молкот и во него ќе го најди одговорот?

Тоа се потврдува во сцените од испосничката ќелија, каде се наоѓаат моштите на древниот пустиножител и гускиното перо со кое тој ги запишувал своите мисли.

Српската влада, под влијание на една група луѓе што мечтаат за „голема Србија“… го забрани издавањето на весникот, така што ние немавме можност да ги искажеме во целата полнота своите мисли за интересите на македонските христијани”.

Тој човек може да ја употребува туѓата азбука и за гласови од неговиот јазик или да ги изложи своите мисли со помошта на туѓа азбука.

Нејзиното третирање на Хјум е особено корисно со оглед на тоа што таа ги демонстрира притисоците во својата мисла кои бараат различни проценки.

Но, јас знам еден човек кој и во такви мигови, својата мисла, својот израз на лицето не го споделува со другите.

Тој го рече тоа речиси избрзувајќи и пред своите мисли.

Мислеше на ловот, сега сосема поинаку, за миг губејќи ја од своите мисли сета таинственост, што ја имаше до вчера во односот кон него, а нешто што се изроди во сиот тој поминат ден во него, низ онаа проклета притивнатост во сѐ, што правеше со своите раце, и што мислеше со своите мисли, нешто како негов внатрешен отпор кон таа помиреност во неговите движења, го распалуваше во оваа квечерина и го правеше наострен и здивен за уште еден обид.

Имаше нешто дури и светечко во тоа, како објаснуваше и како веруваше во своите мисли, тој младич, имаше нешто толку ведро, а во исто време и толку аскетско во неговиот ум, тоа маѓепсуваше уште при првиот допир, уште при првата средба.

Беше добро, што ги имаше мавнато и тој, барем за извесно време, и што знаеше дека во следните денови ќе ги мавнува сѐ повеќе од своите мисли.

И додека не успеваше ни да си поверува во таа своја мисла, неговото тело наеднаш се најде опсукано и цврсто стегнато во змискиот допир на онаа незаборавна слика кога забот просвире за влакно веднаш над неговото колено, и сиот се изви.

Темничината продолжуваше да пламнува црвено и тој еднаш толку добро го виде тоа, што за миг ги имаше испозагубено веќе сите свои мисли.

Помисли дали и тој оваа вечер кон неа ја праќа својата мисла со надеж дека некаде на полпат ќе се сретнат.

Секој со својата мисла иташе некаде да стигне.

Секако овој војник е вдаден во некоја своја мисла, сосема туѓа на службената секојдневност.

„Да не се чувствувам себеси, својата мисла на покајник, лажливец и малодушник!

На старицата ѝ паѓа тешко разделбата со внукот и затоа го држи со ковчестите прсти за тврдата дланка и прикажува, малку побрзо отколку обично, како да се плаши дека нема да ги доискаже сите свои мисли што ја исполнуваат незината осаменост.

Се потпира старицата на дрвен стап, чекори, им се насмевнува на своите мисли.

Цане имаше еден недостаток; не слушаше што му се говори и одеше само по своите мисли; затоа уште го викаа и „Шиник глава, стодрам мозок“.

Но Климент Камилски, понесен од текот на својата мисла, чувствувајќи се задолжен за европската јаничарија, продолжи: Пет години подоцна, откако Махмут II го потпиша ферманот за крајот на јаничарите, францускиот крал Луј Филип на 10 март 1831 година ја основа Француската легија на странците со цел да им служи на француските колонијалистички освојувања и борби во Италија, Мексико, за време Првата и Втората светска војна.

Зар во ориенталните (турски, арапски, персиски) заемки не се кријат сигналите на овие исчезнати времиња?

Речиси во секое семејство ширум низ Османското Царство постоел различен начин на подготвување на овој плод.

Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.

Камилски не беше целосно задоволен од одговорот, ја продолжи својата мисла како можен предизвик за Татко: Врз осумвековната мистерија на исламскиот андалузиски период се надоврзуваат митските шест века на османската цивилизација.

Би требало убаво да видиме дали народот во дијалектите има посреќни зборови или изрази, кои би служеле крај старите! ја продолжи Татко својата мисла.

Ја слушаше замрсеноста на своите мисли и гледаше низ прозорецот.

Да се урне Картагина! Се обидував во своите мисли да трагам по универзалноста на оваа метафора.

Ме погледнуваше со подозирање и, така, со свои мисли во главата, одново се свртуваше кон работата.

Знаеш, реков, не знаејќи како да го кажам тоа што сакав да го кажам, знаеш, реков, оној што сака да пишува гледа што гледа околу себе, го има предвид и она што некои други го рекле за истата работа, ама сепак мора да се осами и само во своите мисли да гледа.

Од друга страна се држеа за својата мисла дека децата ќе им требаат за работа и по чифлизите кога ќе пораснат.

— Ех! — издивна длабоко та ја забележаа дури и дедовците а Илко веќе и онака со неа разговараше во своите мисли.

Но Татко, неочекувано за Мајка, веднаш го про­мени текот на својата мисла: – Јас би сакал мене Севишниот прв да ме земе! – Ти, мили, пак старото, не мешај се во работите на Севишниот! – пресече веднаш Мајка. – Природно е мене прв да ме земе.

Ги стисна забите и замре, ослушнувајќи ги своите мисли.

Човек преку практичното дејство врз природата ја откриваше оваа за себе и во себе, своите мисли и своето познавање на природата како реализација на самиот себеси во неа.

Во Игоровите зборови, Татко препознаваше и дел од својата мисла.

Татко, колку и да ја отклонуваше својата мисла од Игоровата, кога говореше за Беломорскиот канал, со нетрпение ги очекуваше новите аргументи за апсурдната градба на Сталиновата водена пирамида, свесен дека тоа ќе му послужи за да ѝ избега на историјата, кога сталинизмот на Балканот се вестеше од сите страни и го бараше патот кон новите жртви.

Кога откриваше како Игор Лозински се справува со историјата, Татко добиваше аргументи за својата мисла дека историјата не ги совладува силните личности, кои успеваат по цена на силни страдања и издржливост во минатото да ја насетат оракулата на иднината.

Кога сега се отвори вратата, тој само ја сврте главата, виде дека доаѓа Бошко Манев и пак им се врати на своите мисли.

Животот ти е донегде како огледало: насмеј се, ќе ти се насмее, намурти се, ќе ти се намурти. Поарно да се смееме и да се веселиме!...

ТЕОДОС: (Одејќи по својата мисла.) Живот...

Едноставно, само да ја нацрташ со своите мисли и – толку.

Ќе станете светски човек сигурен во својата мисла, своите одлуки и потези.

Обременети се со своите мисли и заскитани некаде далеку...

Сакав да го прашам дон Хуан за тоа и со мака се обидував таа своја мисла да ја искажам на англиски, а тогаш се сетив дека тој не зборува англиски.

А.А. охрабрен од својата мисла продолжи: - Нашата славна партија ништо не препушта на случајот.

Нараторот би ризикувал да ја преземе обичната улога на симболичниот татко, доколку прогресивно не заземал критички став кон тој што ќе го именува како „голем губитник во сите победи и во сите порази со кои е обележана историјата на Балканот”, но затоа ќе биде во можност да ја нијансира својата мисла во друг момент: „Но, во секој од своите порази, неговата душа ќе биде победничка.”

А.А. внимателно ме следеше, но не престануваше да ме следи иронично, готов да ме прекине, но јас сепак можев да ја завршам мирно својата мисла: - Понекогаш откривањето на Таткото – заштитник се наложува со мирно верување, тивки молитви, низ вечно­то смирување на големото страдање.

Понесени на своите мисли, како на крила, кон далечните пространства, двајцата другари и не усетија кога им се приближи кондуктерот.

Мече си седна под сенката на еден багрем, ја закуба нервозно тревата околу себе и сосема заборави, обземен од свои мисли, на оние што долу, крај реката, запотени под пекот на сонцето, го чекаа нетрпеливо.

Човекот со кравите одамна беше отиден, но детето го гледаше со своите мисли, на истото место, на ист начин и ги слушаше неговите топли зборови: „Па ние веќе сме другари.“