Осаменоста е смешна во своите напори.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Верлен (Verlaine), Ван Гог (Van Gogh), Колриџ, Бодлер и Едгар Алан По (E.A.Poe) оставија трагични сведоштва за своите напори да ги разбијат бариерите меѓу разумот и реалноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Гореше од желба да ме уништи со зборови и во тоа ги вложуваше сите свои напори. Таа вечер беше прилично бурна.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Навидум ти се чини дека го оддават нејзиното внатрешно незадоволство, но во суштина тие го покажува нејзиниот перфекционизам, кој што таа го бранеше и го бараше во се околу неа, вклучувајки ги сите свои напори да го достигне тоа.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во своите напори успеа да дознае само дека едното од децата, поточно девојчето е посвоено во Белград, а момчето било префрлено во една детска установа во Суботица.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Имајќи шанса да ја искористам таа смрт, јас ќе се потрудам, за доброто на сите чувствителни кои го населуваат Небото, да го добијам Будиното совршенство, растопувајќи се во љубов и сочувство кон нив, и упатувајќи го сиот свој напор кон Единственото совршенство.”
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Еразмо наизуст шепотеше непристојни пцости и погрдни зборови, викајќи по него, немоќен да го сопре, но, во исто време, мораше да го следи, да трча по бикот Чико, со сиот свој напор, независно од заморот, студот и тешките чизми, што му создаваа дополнителни тешкотии, разранувајќи му ги нежните пластови кожа на нозете.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Дали Борхес и Дерида всушност ги вложуваат и самите своите напори во корист на јазикот кој има сопствена супстанцијалност, и во корист на еден романтичарски сон за зборови коишто не ги означуваат предметите туку самите се предмети?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Вториот епиграф од Борхес во третото поглавје од првиот дел на “Фармацијата” - како што видовме - го повторува Борхес од првиот навод, а сепак и го надмавнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но ако тој не е извор, зошто Дерида покажува кон него со овие епиграфи? Margina #32-33 [1996] | okno.mk 21 Дали Борхес и Дерида всушност ги вложуваат и самите своите напори во корист на јазикот кој има сопствена супстанцијалност, и во корист на еден романтичарски сон за зборови коишто не ги означуваат предметите туку самите се предмети?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кај Дерида, тој романтичарски гест може да се најде во неговиот згуснат, алузивен, џојсовски стил, а кај Борхес во неговите раскази, чијашто заводливост (лековитост) останува и покрај негативноста што ја содржат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)