Вака го започнува Луан Старова своето портретирање на мајката Ервехе, таа сеприсутна и божествена жена, претставена во лик на неопходна реалност – на учесник, директен и индиректен во балканската историја, посебно во еден посложен албанско-македонски контекст, во кој е поставена и мошне сложената задача на авторовото белетристичко коментирање на нејзината мисија и стратегија на спас на нејзината семејна егзистенција и среќа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)