свој (прид.) - светец (имн.)

Треба да му е време да се оддели од своето полуизгаснато огниште и невратено да оди кај својот светец.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еврејските попови за тешки дукати му се молеле на својот светец, Парамахуј или Махупаруј - не се сеќавам, клечеле во авра, пееле, светеле и вода и масло, ја прскале куќата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доаѓал ноќе и ги кршел чиниите или ги тркалал тепсиите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Треба да му е време да се оддели од своето полуизгаснато огниште и невратно да оди кај својот светец. еве, дојдов, со своите гревови, а вие златни, судете! во својата израснатост планините останаа вкочанети, бессилни да ги стресат од себе отровните магли, тие бели чалми околу голите врвови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Значи, секој продолжува да верува во своите светци, нели? - Па, повеќе би рекле дека тоа се мислења, ставови...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Ех, вашето уважение”, им велеше тој, „не може тоа вие кога сакате; езерото има свој светец и тој повела: кога ќе има риба, а кога ќе нема”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)