И во тоа свое слепило не можеше да го види ни синот, ни малата Весна со сите нивни нежности и радости...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Не ме слушаш и не ме гледаш. И не ќе видиш ништо во своето слепило.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)