Лично со својот углед гарантира дека гардистите ќе постапуваат со него коректно.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Маестро Миха, држејќи до својот углед, а придржувајќи ја шарената марама околу непотстрижениот врат и брадосаниот грклан, ги испрати до излезот на бараката и патем им го покажа своето уметничко легло (мала ама самостојна просторија, нешто како портирница; или стражарница, како што би се изразил генералот, упатен во некогашната намена и на бараката, и на другите бараки, и на секој дел од логорот).
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Беше очигледно дека овој негов гест постигна позитивен ефект кај Јана и кај Рада, па Ѓорѓе доби поен плус во градењето на својот углед.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)