Тој просто не знаеше што да прави, каде да ги скрие рацете, нозете и целата своја фигура; најпосле седна покрај оние што играа, гледаше во картите, се загледуваше во лицето на еден па на друг и по извесно време почна да се проѕева, да чувствува дека му е здодевно, дотолку повеќе што веќе одамна настапи времето кога тој, според обичајот, одеше на спиење.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ја погледна бледата сенка на својата фигура што паѓаше на ѕидот од левата страна на креветот и рече: “Јас сум изменет, јас сум сосема друг, јас сум мал, грд и лош.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)