свој (прид.) - јунак (имн.)

Тоа Рада го осознала преку своите јунаци, обични луѓе тука до нас, во соседството, а можеби некој и ќе се препознае.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Како го проѕрел оној автор на поговорот кога вели дека тие добри намери, кои Симон му ги припишува на својот јунак, се всушност плитки и самозалажувачки, дека зад тоа стои една неизлечива ароганција.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Брзо пишува во дневникот: „Не разрешувај ја противречноста во чувствата на своите ликови, или на самиот себе, кога се вградуваш во некој свој јунак.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
На местата свои јунаците гинат по долг и по судба се другари први, во смртта со усмев на усните минат, да не жугне врагот, од страв да се здрви.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)