сигурен (прид.) - дека (сврз.)

Ако некој корисник очигледно претерува со бројот на дозите, тој може ќе го праша дали е сигурен дека уште една е добра идеја, но нема да се обиде да го убедува да престане.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако не може точно да каже како тоа му успева, сепак тој ретко греши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но сега, кога беше сигурен дека Чанга и козите се жи­­ви, кога се воспостави мостот помеѓу избраната смрт на Чанга и можниот живот, кога на овие страдалници пов­тор­но им се врати надежта, татко ми стануваше уште попотиштен, скршен што не можеше да го стори спасоносниот чекор. Таков чекор не постоеше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По губењето на козите, татко ми беше сигурен дека повторно, по којзнае којпат, настапува поразот на победниците.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш татко ми беше сигурен дека нешто големо, големо се насобрало во душата на мајка ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Откако повеќе немаше каде со чекорењето низ куќи, сега наполно сигурен дека Чанга со козите се крие во утробата на тврдината, тој нè собра нас, сите свои синови, да ни ја довери сопствената голема тајна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мигум се најдов во Сеул колку да сум сигурен дека навистина можам да бидам некаде.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Стопосто самиот тој ми го испратил ракописоп. Сега сум сигурна дека е токму тој, иако веднаш видов дека испраќачот е некој измислен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Впрочем, Никола се сметал за ктитор, та бил сигурен дека ќе биде закопан до олтарот, каде што неколку години пред тоа бил закопан еден член од семејството Поцо, свештеникот Горѓија, “Георгиа Иереј“, кој бил во добри односи со Никола и кој свештеникувал кусо време, бидејќи се разболел и рано умрел.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А сепак не сум сигурен дека сум го видел во себе она што требало да го видам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Психијатарот, ги крена рамениците, погледна кон часовникот за да биде сигурен дека времето предвидено за нивната сеанса заврши, а во мислите му се роеше идејата дека секогаш ќе има работа за таквите како него!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Секое утро, Клара во огледалото си ги повторуваше зборовите: veni, vidi - vici ... veni, vidi - vici ... veni, vidi - vici ... - но не сум сигурен дека точно го знаeше нивното значење - мислеше Мо, додека нервозно шеташе лево-десно низ тесната просторија.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ако ви речам дека Роланд, последната љубов на мојот живот, но секако не и првата (а сега се прашувате од каде, пак, сум сигурна дека е последна) беше едно толку благородно човечко суштество, што целата своја љубов ја даваше на други и ништо не остануваше за него, дури дотолку немаше разбирање за себе и за своите потреби што не можеше да види во што се претвори на крајот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
На секој круг погледнувавме нагоре за да бидеме сигурни дека е тој тука и ќе му мавневме со рацете.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Само кога бевме со него тој беше спокоен.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ом okno.mk | Margina #15-16 [1995] 7 F ilippo Paul di blaster al ackerman Archiv e for t he ma il art C atego ry pos talnew sblog. com Во малиот темат за мејл-артот збутавме четири прилози, од кои едниот (за псевдонимите) баш и не сме сигурни дека припаѓа тука, но - Постои една личност со многу превези, ко Даркмен, а тука некаде веќе почнува и тематот за ВР.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Читателот дури не може да биде сигурен дека оваа хетерогеност на материјалот може да се подведе под некаков дијалектички процес (да речеме, “дијалектичко разбирање на пукнатините”, како што тоа веројатно би го нарекла марксистичката естетика).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тој одговор е избрзан бидејќи иако на таа стварност ѝ недостасува густина, можеме да бидеме сигурни дека во иднина техниката ќе биде способна точкастите елементи да ги прикаже токму со онаа густина што нештата ја имаат во нам дадениот свет.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Затоа е Соколе сигурен дека има во неа едно скришно место што ја оправдува неговата љубов.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мими ја опфаќа на заминување таа слика и не мисли ништо за неа, само е потсвесно сигурна дека никогаш нема да биде онолку лошо стара.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пациентот не се осмелува да сака, сѐ додека не е апсолутно сигурен дека лекарот разбира што му е потребно, и дека тоа ќе му го обезбеди.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот: Како го оправдуваш успехот на шоуто?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Би требало секој да биде во состојба да се загледа наназад во минатото и да биде сигурен дека имал мајка што го сакала, целиот, без услови, дури и кога ќе се покакал или помочкал.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тогаш ќе можев да бидам сигурна дека таква ќе ме сакате.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој мора да биде сигурен дека неговата мајка го сакала едноставно затоа што постоел, не заради она што можел да го стори.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понатаму: Постојано сакав да ме истепате зашто бев сигурна дека никогаш не би можеле да го сакате мојот задник, но ако го истрескавте, тоа ќе значеше дека барем на некој начин сте го прифатиле.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Се плашев дека возрасните нема да им дадат шанса - инаку бев сигурен дека имаме хит.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пациентите врескаат и се тепаат кога не се сигурни дека психијатарот ги гледа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Случката со Адема Андон ја разбра и беше сигурен дека Толе не се дава жив в раце на „тој пес“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко беше сигурен дека ќе го совлада стражарот, но не претполагаше дека тоа ќе биде толку лесна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Аскерот ги забележа голораките дедо Колеви востаници по чуките, а сигурен дека немаат оружје, се назагнаа живи да ги излови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кој не ќе купи чукани одбрани брави лира за глава кога е сигурен дека толку ќе печали?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Виде оти ја напуштија борбата сите, им удри уште неколку залпови во правец на конакот и казармата, си го јавна својот коњ и со другарите, го напушти и тој „бојното поле" со тешка тага на душата што не го турна Арслана од мудурлакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Не сум сигурен дека вака изгледа добар бизнис“, рече пиратот, ценкајќи се.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ја веќе ја сипав третата чаша од Смрдевката и со благотелечи поглед ги посматрав одлучните потези на Парољуб Шврчковски како сѐ уште брца у грчките маслинки, а притоа осетив непријатен мирис на расолница за што бев сигурен дека беше прдежот од Далибор Чмаровски Чмаро, кој таа вечер за чудо не пушти ниту глас туку мудро го прелистуеше новиот билтен од Бронзената копачка на Санчо Панса.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Бев сигурен дека Татко, во тие мигови, длабоко во себе, со силите што му преостануваа, се мачеше да ги задржи солзите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но бев сигурен дека, во тој корен, длабоко тлеел генот на заминувањето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Носејќи ги така стебленцето и земјата, без да биде сигурна дека ќе фати корен во новата земја, мораше да жртвува и да остави неколку Таткови книги.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Питон: Не сум сигурен дека другите ќе прифатат да играат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Не сум баш сигурен дека ти, да можеше, и денес сѐ уште да можеш, не би влегол во полицијата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дури и кога би излегол од салонов, да отидам до Пјеро и да го разоружам, пак не можете да бидете сигурни дека ќе послушам.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Питон: Можеме да бидеме сигурни дека за десет минути ќе бидат овде.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Беше сигурен дека Пиерот во раката држи голема тајна.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но Панде остана упорен. И стројничката, до тој момент, сигурна дека е најарно свршена работата, сега почувствува како ѝ се топат и пропаѓаат богатите дарови на кои толку многу мислеше и се надеваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Беше толку сигурна дека е Грдан, што и не ѕирна низ шпионката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ване, без око да му трепне, посегна по креденецот, кај што мајка му ја беше оставила испразнетата тегла, па му го дофрли индексот на младиот Курназ, за кој веќе беше сигурен дека е иследник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Што се однесува до срамот - За него одамна сум свесен Но кога е во прашање творбата Не сум сигурен дека од кал сум замесен .
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
”Не бев сигурна дека е вистинска змија. Мислев дека е играчка, онаква какви што луѓето ставаат во своите тревници.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Сигурен сум во тоа”, одговори Милан, „исто колку што сум сигурен дека сонцето не грее во овој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој е повеќе од сигурен дека таа мажачка е грешка и дека нема да излезе на добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
" Судејќи по замисленоста со која го гледаа луѓето, Брчалото со право сè уште не беше сигурен дека тие го разбрале што им кажува, па и тој се подзамисли и по кратко мислење одеднаш извикна: "Ми текна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Независно на сè, тој беше некако сигурен дека кога таа ќе излезе од бањата, ќе дојде во дневната да му се придружи да гледаат телевизија како што обично правеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тоа и ги тешеше брезничани, но и жалеа по Брчалото зашто беа сигурни дека за нив вистинските добрини допрва ќе доаѓаат со помош на Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Следното забележување беше дека иако шумот на чекорите не расте и станува сè повоздржан, сепак бев сигурен дека тие се приближуваат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Луѓето, колку подолго чекаа, толку повеќе се уверуваа дека не дошол никој друг, туку Иле Вегов - Брчалото, за кого сите тие беа сигурни дека ако воопшто Иле Вегов - Брчалото некаде на светов останал жив, тој сега веќе треба да биде умрен.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И потоа, барем така веруваше господинот Гроздановски, грифонот не ја наведнуваше својата глава додека не беше сигурен дека неговиот стопан заспива.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бев сигурен дека тие се чувствуваат и незгодно и очаено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се обидував да му објаснам дека тоа не е нормално, дека е целосно лудо; дека не би можела да издржам, дека ме скокотка, а тој рече: „Да не те понижува, можеби?“, и јас, во тој момент знаев, бев сигурна дека Јан Лудвик не е дојден туку-така и дека одмаздата, без разлика колку тој се преправаше дека е рамнодушен кон сѐ што му се беше случило, сѐ уште тлее во неговата душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
" Сега веќе речи си сум сигурен дека сум буден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе спомнеше и некои недоразбирања што и ги создавала празнотијата и осаменоста во нејзината соба а бев сигурен дека заборавноста не и го беше избришала оној совет што самата ми го понуди, а тоа не се беше случило којзнае кога, туку неодамна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев сигурен дека сакам да го одбијам, но сепак реков дека информацијата за столарот не му е сосема точна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пријатните денови и среќните доживувања многу побрзо ги раздувува заборавноста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и јас, иако сум речиси сигурен дека со ништо не придонесов детето да се најде в затвор, сепак се сомневам дека и кај мене може да лежи дел од вината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во настанов за кој зборуваме нема тајни, барем во оние делови што се однесуваат на мојата улога.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не бев“, рече „и токму заради тоа бев несреќен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А бев сигурен дека барем во сонот дружи со некого од нејзиното минато?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Присутните си заминуваа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали да се оправдам и да го тргнам од себеси чувството на вина, или да заборавам на празнината за која не сум сигурен дека постои иако чувствувам дека бавно и речиси неосетно тонам во неа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оваа помисла наеднаш ми наиде, но да имав и повеќе време не сум сигурен дека ќе пронајдев посоответни зборови за нејзината храбра постапка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Барем сега, додека сум во собата сам, можам слободно да заклучам дека сѐ повеќе наликувам на оној наш Кочко, партизанскиот песнопоец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа значи дека вистината е прилично видлива, иако, и покрај сите настојувања, ќе остане понекое прашање што нема до крај да се расветли!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност се чинеше заскитан по празнините на неговиот ден?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не бев сигурен дека сакаше да ме навреди.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„А зошто не им го рековте тоа вие? Татковците се секогаш похрабри од нивните деца“ му велам јас но тој не се согласи со мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа беше моментот кога помислив дека треба да и соопштам на мајка ми за моето заминување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека не го бев задоволил неговото љубопитство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене тие беа повеќе и од нашите големи празници за кои никогаш не арчев непотребни зборови но знаев да ги одделам од другите денови и на посебен начин да ги доживеам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но кога ја прашав од кои причини ги криеме начините на кои општиме со своите спомени таа отворено ми наговести дека искреноста е еден вид разголување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или, кажи ми ти другар“, наеднаш без причина се вознемири Таша, „мајката пред својот син во какво небрано лозје ќе се најде ако мора да објаснува дека таткото можеби веќе и не постои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не го бев кренал погледот но бев сигурен дека Даскалов има отшетано до некој од прозорците на чардакот и го следи животот на некои од горните патишта: можеби внимава на патот на некоја птица; или облак; а можеби и на некоја одвај видлива патека по која далечниот спомен одвај се влечка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби и самиот живот ќе се обиде да ми ги препорача тие збунувачки пораки, а не оние лековерници што некогаш одамна животот ги има збунето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или сите овие претпоставки беа обични самозалажувања бидејќи изгледа токму Даскалов отстојуваше овде, а јас бев оној отскитаниот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Поверојатно беше дека се обидуваше да ме вразуми заради моето недоветно однесување во кое не постоеше речиси никаква почит и тоа во ваков, да го наречам со обични зборови, скрбен момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или само се обидував да го тргнам од размисливе шпиончето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, го имав предвид траурниот момент и не побрзав да му ја прераскажам приказната на Ристе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обвинувам, а истовремено се тешам: не ќе да е така!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не биди сосема сигурен дека се шутраци“, си замислував Даскалов како ме теши со она потчукнување по моето рамо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Такви беа нејзините заскитувања што неочекувано наидуваа, и јас бев речиси сигурен дека таа само посакуваше да ми наговести нешто во врска со размислите и расположението што во тој момент ќе ја преплавеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Патем, со оној мој познат ведар и исполнет со насмевка пристап само додадов дека многумина со задоволство ќе прифатеа ваков млад човек за син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Речиси сум сигурен дека имаше зелени очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За среќа наиде Даскалов. Не знам од каде и зошто но мене за момент ми се пристори дека Даскалов штотуку завршил тешка борба на некој ринг и сега се враќа во аголот со насмевка на победник, згора на тоа и сигурен дека немам причина да му го запустувам задоволството.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Мртвите ја немаат среќата да решаваат проблеми, а уште помалку да исполнуваат желби“ ме сепна предупредувањето изречено лично од мајка ми некогаш одамна, веројатно со единствена цел да ме ослободи од збунувачките пораки, што можеби ќе се обидат да ми ги наметнат лековерните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели тој често ми има зборувано за тие небесни чекори што толку убаво го познаваат јазикот на оддалечувањето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до мене, јас сум сигурен дека овој ден ќе биде најдолг и најтежок од сите што сум ги имал и ќе ги имам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали навистина мислеше така или искористи само уште еден од изговорите што умешно ги поставуваше како најприродни пречки помеѓу моето љубопитство и нејзините недопирливи тајни?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го прашав дали случајно и тој бил ранет .
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не бев сигурен дека Иван ги следи моите упатства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Сите млади обично се такви. Напати и непресметливо злочести. Треба да си похрабар и поснаодлив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Стоев до могилата. (Повторно се враќам во оној ден, на погребот).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој бил речиси сигурен дека станува збор за поединец од групата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А веднаш потоа праша дали сум сигурен дека Боге од Бањи ќе втаса на време.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и порано а и сега сум сигурен дека престојувањето на партизаните во нашата куќа не е измислена приказна и обично женско озборување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само во едно сум сигурен, во врска со сите изречени и неизречени пораки: мајка ми сметаше дека нејзиниот живот не треба да го земам за пример.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност зборовите што втасаа од некаде ми открија дека тој сепак се наоѓа во собата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Речиси сум сигурен дека не го слушна дури ни ова мое неконтролирано вежбање на гласот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако им речеше на пример дека јас сум ти татко ќе видеше како лицата ќе им се преобразеа“, ми вели Даскалов и се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Немојте случајно да се засмеете“ нагласи Иван „но сите мои претпоставки водат кон некој од познатите раководители на единицата што ноќевала кај нас!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Господи, имаше, имаше и други такви денови, вредни за паметење, за кои бев сигурна дека никогаш нема да ги заборавам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Речиси секој сонува. Оној кој е спречен да сонува, тој мечтае.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Колкупати горе во планината ќе ме поткренеше од сон неговиот глас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Една од потврдите дека тој престој вистински се случил беше и партизанската блуза. Веројатно паметите дека ја носев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во расветлувањето на тајната, што не беше спремна да ми ја открие, не ми помогна многу ни прашањето што уследи, бидејќи и тоа беше исполнето со двоумење: „За да можеш да се наречеш нечиј син зар не е поважно да бидеш сигурен дека таткото ти е спремен да те прифати?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се чудев, зошто ваквото чувствување на нештата не го искажува со поконкретни примери и со појасни зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И беше со добар фат! Како да работела в болница, толку добро знаеше да ги среди раните“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подготвен сум да се обложам дека многу од вас си велат себеси дека го познаваат сопствениот јазик.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Јас секако доаѓам во искушение да го тврдам истото но не сум сигурен дека јазикот што јас мислам дека го знам и јазикот што вие мислите дека го знаете е еднакво на сѐ она што треба да се знае за нашиот јазик.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бев во џунглата во која лавот му ја изеде сенката на Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Им викнав, иако не бев сигурен дека ќе ме чујат: - Збогум, Ќе ви пишам...
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Бев сигурен дека не ќе може ништо да ми направи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бев сигурен дека Димко во тоа не е замешан.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бато тоа го соопшти едноставно и нежно, без пакост, без фалење, и јас бев сигурен дека, ако не го вардам кучето, тој тоа и ќе го направи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бев сигурен дека и тој е разнишан од судбината на детето.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
По одмаздата од која настрада синот на инспекторот, по тој настан од кој крвта ми стана волча а лицето темно, сината маштеа ѝ забрани на Ана да разговара со мене и да ми носи книги но не бев сигурен дека на Ана не ѝ е тешко нашето оттуѓување.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Здраво посрамен и понижен, како и со чувство на разголеност и на непријатност, ќе се обидев да се извадам од глибот, ќе си го повлечев предлогот и ќе го уверев дека не сум мислел и не сум гледал како што треба кога сум го пофалил предметон – макар што не сум сигурен дека воопшто можев да се извадам од толку упадливо откривателна грешка, откако веќе ја направив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дај кажи дека не е тоа!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ландер, кој е Канаѓанец и кој се опишува себеси како „недокториран докторанд“ што живее во Лос Ангелес, има да каже разни занимливи и забавни работи за прашањето зошто таквите луѓе ги привлекува иронијата, зошто иронијата има толку значајно место меѓу работите што ги сакаат белците.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не сум баш сигурен дека многумина од нас би го прифатиле тоа како добар опис на кампската иронија, која – барем онака како што ја опишав – не им остава на своите практичари многу простор за самоизземање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И покрај искреното уживање во апсурдните и бизарни сексистички прикажувања, ироничното присвојување на женственоста од страна на машката геј-култура не изразува отсуство на лична вмешаност во тие прикажувања, ниту чувство на неранливост од симболичното насилство на редуктивните стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дај немој да ми кажеш дека сум се омажил за некој што мисли дека ова е убава санитарија“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, не само што сум му се огрешил на вкусот; сум открил таму и нешто срамно за целата своја личност, вклучително и за својот сексуален субјективитет – нешто што дотогаш не го насетувал дури ни мажот со кого живеев и спиев веќе некое време. (Добро, можеби потајно цело време се имал сомневано, но, ене, сега имаше несоборлива, гадна потврда.) Ако тоа што ни се допаѓаат некои културни предмети и артефакти може да ни ги открива не само вкусовите туку и идентитетите, така е зашто нивниот естетски стил го прoбликнува цел симболизам, кој досегнува до родот и сексуалноста – симболизам што е и опиплив и мошне тешко објаснив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најречовита и најсамосвесна забелешка, би рекол, му е следнава: „Но, причината поради која белците ја сакаат иронијата е што таа им овозможува да се си се позабавуваат и да им биде подобро во сопствената кожа“.419 Таквата иронија им овозможува на успешните шизички стрејт-белци, вклучително и на Ландер, да се справат со срамот поради тоа што се повластени и белци дистанцирајќи се од културата во која веќе спаѓаат, тешејќи се со можноста дека не се докрај вмешани во неа, ставајќи се над неа и надвор од неа благодарение на тоа што имаат критички поглед, како и преку идентификување со маргинализираните луѓе, што им овозможува и понатаму да си учествуваат во неа со почиста совест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден мој познајник, геј-маж и мој врсник, сѐ уште си ја преснимува говорната порака на телефонската секретарка едно триесетина пати, сѐ додека не биде сигурен дека во гласот не му се познава ни трошка женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се зачудив, бидејќи бев сигурна дека не можеше да ме види зад пердето и влегов во другата соба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Бев сигурна дека добро би се искарале.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
После прошета по собите, разгледувајќи ги работите што до тогаш не ги беше видела и со омраза поттурнувајќи некои од нив, за кои беше сигурна дека ги донесла Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ме слушаш? Роза, Марие и мене никој нема потреба да нѐ види.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Такви исти верувања, кај различни луѓе, на различни простори, се повторуваат неброено многу пати низ времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој гледаше во голата Божица Мајка, не бев сигурна дека ги слуша моите зборови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една девојка е сигурна дека некои нејзини мисли се всушност туѓи наметнувања, и прави спротивно на нив - ако прво помисли: овде ќе ја преминам улицата, веднаш потоа се спротивставува, и преминува на некое друго место; ако си рече: „Време е да јадам“, во следниот миг решава да остане гладна до следниот ден; ако си помисли, додека пие вода: „Пази да не ти се лизне чашата од рацете,“ уште веднаш ја фрла чашата на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
“Сто посто сум сигурен дека ти би го направил тоа.”
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Мама беше сигурна дека кога ќе почнеше „зорле“ да прави ручек или ќе и загореше тенџерето или сокакот ќе го изедеше.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, од приказните на татко научив, ако во некоја работа не си сигурен дека ќе си маж и ќе издржиш машки, најди си нешто што ќе ти ја олесни.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во таков случај би биле сигурни дека никогаш не ќе ја заменат Македонија за едно подолго спиење или излежување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Една ноќ во мигот на најголемиот очај, кога бил сигурен дека никогаш повеќе не ќе напише ниту ред, посегнал по еден том од четиритомното издание на делата на Бихнер.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Најпрвин од белината израсна неподвижна сенка, потоа, и самиот неподвижен, видов девојка, не постара од мене, со зачудено лице на една премлада Богородица со златномедени очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Лозане.“ „Што е?“ прашав и пак се мачев да се извлечам од под неговата ослободена тежина; не бев сигурен дека не е пијан и дека не ќе заспие ако се тргнам од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бев сигурен дека е љубопитна и дека дошла со намера да ме види. Бездруго мислеше дека спијам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Мило, малечко, не се плаши! Не трепери... Јас ќе ти бидам мама...“ - шепотеше, откога се пооддалечи и беше сигурна дека никој нема да ја чуе, дека никој нема да ѝ се подбива, а врапчето лежеше беспомошно брз нејзината дланка и само трепкаше со оченцата.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
По свршената акција, Методи нека дојде веднаш овде, а ти не доаѓај сѐ додека не си сигурен дека не ве следи никој.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сакам да бидам сигурен дека не се однесува за мене и дека не ми се готви реприза на случката со Кирил Ацев.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Инаку за никој од нашите пријатели немаше да бидеме сигурни дека умрел.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Не се обидувај да го подучиш оној кој е сигурен дека знае.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Не биди ни сигурен дека знаеш како да подучиш - самиот учи.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Иако програмот може да ги воспроизведува податоците, истражувачот сепак не може да биде сигурен дека тоа е и најкусиот програм, а ако податоците се доволно сложени не може да биде сигурен ни во тоа дали воопшто се доближил до најкусиот програм.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А беше сигурен дека исто така како него пред да се засолне зад чамот се чувствуваше и неговиот побратим кога го нишанеше на најблиското растојание и кога не го погоди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога изоде доста пат низ таа шума од огромни дрвја, што мируваа над него, целите бели и забиени со своите стебла во снежната земја и кога беше сигурен дека тука, пред него, во следната долка, се наоѓа најголемата млака, а дирата сето време досега, како стрела право го водеше кон таму, тој знаеше дека сега ќе мора да ја напушти широката патека, по која беше толку лесно да се чекори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И само уште да ги исфрла по него сите преостанати зрна во својата пушка, однапред сигурен дека со нив повеќе нема да може ни да го достаса, а не пак нешто да му стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа, оти го погоди, и тоа, што беше сигурен дека оној беше погоден, сега беше сосема сеедно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На Змејко му беше мака, што не помисли ниеднаш на една ваква ноќ и што не беше сигурен дека ќе биде вака со оние двајца.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја градеа заедно и заедно остануваа во неа сите изминати лета; ја знаеја како дише секоја педа од нејзините простории и ги имаа во рацете сите допири на сите греди, од кои што беше создадена таа, а тоа можеше да трае сѐ до есеноска, кога ја напуштаа, сигурни дека напролет пак ќе ѝ се вратат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А секогаш беше сигурен дека тие ќе можат да го сватат него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јас заминав по тебе и ти си таква за да бидам сигурен дека ниеден друг не би се решил да го стори тоа, но сега веќе ти никако не можеш да ме натераш ни да помислам дека постои и назад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И беше наполно сигурен дека неговиот глас, кога би го испуштил сега, онака напнат во неговите гради, би бил многу покукавичко завивање, без ниедна трошка од онаа решителност, што ја имаа во себе дури и најслабите и најдалечните нивни одзиви.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу можеше да биде сигурен дека тука ќе се исполни и она, што го прижелкуваше сето време скриено во себе, но што немаше смелост да го оформи во желба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А само во едно делче од мислите можеше и да биде сигурен дека оваа бука под него не могла ни да порасте на ниедно друго место, освен пред самиот раб на сета онаа шума надолу, што тој ја одеше целиот ден, и да се радува дека, сепак, тој успеал да ја пребори неа и да достаса до пред самиот нејзин крај.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Иако не постоеше никаков поим за време, сепак еднаш кога времето можеше барем малку да се насети, тој беше сигурен дека сето тоа морало да трае многу долго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, му беа потребни само стотина чекори надолу, под пиланата, за уште веднаш да биде сигурен дека нема бргу да се врати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И беше сигурен дека видел.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше сосема сигурна дека при следен бродолом ќе потоне за навек.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од спротивната страна на жицата до неговите уши допираше метално чист глас кој по својата боја му беше познат, беше сосема сигурен дека го имаше слушнато и порано, но не знаеше кога и од кого.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, беше сосема сигурна дека истото како слепо кутре доаѓа да гризне залак и пак да го снема.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, сепак, знаејќи го искуство на Јана беше сигурна дека Рада се наоѓа во вистински раце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој пат беше сигурен дека музиката доаѓа токму од собата на Рада. Звукот нагло се стиши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше сигурна дека нејзиното сводништво во врска со неуспешната свршувачка на Рада, Никодин и Светлана ќе ѝ го накалемат нејзе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше сосема сигурна дека ова е само затишје пред некоја голема бура.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Длабоко во себе, знаејќи го табиетот на Долгиот, беше сосема сигурна дека и тој ќе се сложеше со нејзината одлука.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Преку начинот на кој беше пречекан, Ѓорѓе беше сигурен дека само еден е на негова страна. Тоа беше Никодин.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ова Рада не го искоментира, но беше сигурна дека водата тече на нејзината страна - Да!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тие очи беше сосема сигурна дека ги имаше некаде видено. Но каде и од каде?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше сигурна дека го фати во лага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А ти, не барај повеќе и не ′ули на Бога! Најголемото богатство ти се овие двајца ангели што оптрчуваат околу тебе и со својот џагор ја убиваат тишината, - се сеќаваше Јана на тие зборови и беше сигурна дека ќе се израдуваат на нејзиното доаѓање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како би било, по изразот на неговото лице Рада беше сигурна дека веќе се закачил на јадицата - како би било да се преселиш кај мене во станот, и онака по цел ден е празен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, сто насто сум сигурна дека таа ја прочита мојата лага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Имаше таа искуство во вакви состојби, беше сосема сигурна дека ова е уште една несакана бременост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јана беше сигурна дека еден ден крвавите лузни повторно би можеле да се отворат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Палејќи цигара по цигара откако минаа повеќе од пет часа чекање, беше сигурен дека автобусот ќе пристигне дури по полноќ во ситните часови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Арсо и овој пат е сигурен дека стариот ќе се дотетерави дома во никое време и стишен, темен ќе падне в постела.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Беше сигурен дека ќе ги качат на бесилка. А ете ги пак во судот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Никој вакво нешто не очекуваше од Ангелета Ризески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И знајеќи дека таму кај што има борачка има и плачка, и знаејќи дека таму кај што се собрале Арнаути има и кавги кои секогаш со лошо завршуваат за христијаните, ги одведе потковичаните на ан кај Стомнаровци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И за кога ќе ја сретнам да сум сигурен дека сум сретнал вампирка, а не Митра жива.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лазор, кутриот, сиот онемен и сиот пожолтен, не од страв од борење со Иса, беше сигурен дека нема, не се родил човек кој не може да биде кутнат од него, туку од еден сон што го сонуваше ноќта помеѓу средата и четвртокот (тогаш, во сонот, од една џган, од сите вери и раси, насобрани на една непозната ледина се зададоа две црни кучиња и едното еднаш го укаса долу во слабината, а другото двапати горе за левата плешка, а од песните и од кажувањата на стари се знае дека ако те укаса на сон црно куче, значи те укасал душман, поправо те укасал нож или куршум од рака на душманот) само гледаше во Максима и затоа се почувствува многу олеснето кога тој рече Не сме дошле да правиме борачки, Хаџи Ташку; имаме да свршиме многу работи а една и со тебе, да се измириме, но првин да ја свршиме оваа со Мустафа ефенди.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Денес, тој пее повеќе од секогаш. Ние сме сигурни дека за бргу ќе ни дојдат до рацете и нови, уште пообемни и побогати, збирки, нови рожби на нашата прочуена македонска народна поезија.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Александар во целост беше сигурен дека ако има деца, попаметно му е да ги израсни било каде, само не во земјата под власт на генералот Стојан... но беше и сигурен дека ова место е неговиот дом.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
На моменти, кога беше сигурен дека никој од присутните нема да го искодоши ја озборувше гардата како збир на примитивци и силеџии, но кога требаше Влатче, како што го викаа нагалено знаеше дискретно и шарматно да се пофали со своето гардиско искуство.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Второ и најважно не беше сигурен дека Александра нема информацијата за неговото прво наркоманско искуство да ја смести во некое негово неофицијално CV, кое што подоцна може да му донесе навистина среќни моменти во неговиот млад живот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Веднаш ги сврти шесте бројки, но со толкава напнатост и со толку брзање, што не беше сигурна дека тоа е нејзиниот домашен број.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но изразот на неговото лице беше ужасно смешен, спореден со она на неговото пони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Колку што сум сигурен дека дишам, толку сум сигурен дека и писмото не е во куќата.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа ноќ, во некаков френетичен напад, Марија ја искина литографијата на генералот во трпезаријата, ја шутна со сета сила пред вратата која водеше во дворот и се фрли на подот облеана во крв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Што точно зацутело од нив, не е сосема јасно – можете да бидете прилично сигурни дека тоа не е некој меч: можеби било гудалото, или шпагетите замотани околу виљушката, или нечија женска марама.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Останал неподвижен и со раширени раце и уште повеќе сличен на црн крст. сигурен дека сѐ му припаѓа во таа ноќ пред големата утрешна битка во која над него ќе стојат други со поголем чин и попризнанена војничка мудрост, офицерот тогаш ошол да го земе коњот да го попжвлече за узда кон себе, да им ја открие на војниците својата љубов кон животните или, просто, да им ја покаже умешноста на скротувањето. И го сторил тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Марко не очекуваше отпор, пред тоа беше сигурен дека попот ќе клекне пред него, сега не наоѓаше начин да се одбрани: „не стој, Геле ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И веднаш пред да бидам сигурен дека сум слушал и сум видел нешто, визијата се распливна, ослободи простор за ноќта на која не можев да и избегам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не беше сигурен дека ќе може да го стри тоа, да појде и да бара помош.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Трговците со ништо не престанаа со своето пеење, сигурни дека има ги смекнале срцата на мускулестите гороломанци со кациги.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со нив, доколку се замавне мајсторски, тиквите полесно пукаат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Што? ...волшебник. Ми ги слушаш мислите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Иако ти верувам, сепак не сум сигурен дека навистина си ти ...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Беше пладне, низ старата чаршија прозвучи повикот на музеиниот на молитва.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бев сигурен дека еден ден, без оглед колку време ќе мине, ако сте жив и здрав, ќе дојдете да ги земете!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ние, децата, бевме сигурни дека газдата на арабаџиите нема да дојде на наредната игра покер, макар што старите играчи не беа категорични за неговото неучество.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе го водам својот народ за рака додека е сигурен дека го знае патот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше сигурен дека оваа заемка ќе добие посебно место во листата на (без)опасните османизми...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко зачудено го погледна Камилски, сакаше да го прекине, но се предмисли, сигурен дека тој има уште да каже.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јас бев секогаш сигурен дека ќе се вратите еден ден! рече букинистот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не го сфаќаше прашањето и гледаше во него со прегрдо лице а тој, директен како и секогаш и сигурен дека може да господари над другите кога и да сака, дообјасни: „За тебе и за него, за вашите врски.“ Му се стори дека ќе заплаче и ја сожали.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Вети, пијан и раздразнет, акција (планско движење по азимут), сигурен дека Мануш ја сфаќа идејата да се отвори и да се испита касата на станот бр 6.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отец Симеон беше сигурен дека е повисок од Мирона за неколку пршлени во `рбетот. Се спријатели со браќата Крловец од здодевност.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас никому не сум му донел добро досега.“ Се заврте и појде со наведната глава, ја остави со солзи во очите и сигурен дека поаѓа на долга пловидба, иди, девојко, вљубените не се никогаш себични. Тие се само жртви.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Бев сигурна дека ни убавината на сонцето тука ништо не можеше. 17.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сега, кога веќе бев сигурен дека дипломатската победа беше конечна, му дадов предност на одговорот на последното писмо на мојата мајка, пред пишувањето на значајната депеша од приемот кај претседателот на републиката.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во нејзиното писма одѕвонуваше тишината на нејзината осама, нејзиниот божји долг што си го препишуваше на својот живот како да ги спаси чедата, кои сега ја напуштаа заодени по патот на нивните семејства, а јас се бев оддалечил најмногу, следејќи ја кривата на својата амбиција Колку ли пати пишував многу побезвредни депеши, се внесував целосно во нив, сигурен дека можеби никој нема да ги удостои со вниманието што им го посветував, наместо да ги пишувам одговорите на писмата на мојата мајка, кои беа незаменливи делови живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бургиба ќе живее уште неколку години со митот на својата ограничена величина, но сигурен дека ќе заземе високо место во историјата
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но бев сигурен дека на дипломатот му се пружа историската шанса да излезе од својата вообичената орбита, да ја потврди смислата на амбасадорскиот чин, на пресуден фактор во меѓучовечката универзална комуникација, во смислата на која упатуваше Егзипери, со максимата дека вистинската професија е таа која му служи на зближувањето на луѓето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие дошле со полицајците, најпрвин татко му на Маренецот кој беше сигурен дека ќе бидам нивна снаа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Беше сигурен дека О'Брајан се подготвува од чиста лутина одново да го вклучи бројчаникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да можеше да биде сигурен дека О'Брајан лаже, не ќе беше важно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше невозможно, и покрај бескрајните апсења и признанија и погубувања, да се биде сигурен дека Братството не е само легенда.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен ако не страда, како можеш да бидеш сигурен дека ѝ се потчинува на твојата волја, а не на неговата сопствена ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постоеше друго место на кое можеше да биде повеќе сигурен дека телекраните непрекинато посматраат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеме да бидеме прилично сигурни дека тој никогаш нема да умре, а веќе постои голема несигурност и околу тоа кога е роден.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше сигурен дека ќе го употреби жилетот, дури и ако му се укаже можност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во еден момент беше сигурен дека надвор е бел ден, а во наредниот беше исто толку сигурен дека е рог темница.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како да биде сигурен дека сето тоа е обична измама ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и кога е сам, никогаш не може да биде сигурен дека е сам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога еднаш ќе ја признаеше зломислата, човек можеше да биде сигурен дека за извесно време ќе биде мртов.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мора да е некаде околу тој датум, зашто беше прилично сигурен дека самиот тој има триесет и девет години и веруваше дека е роден во 1944 или 1945 година; но сега беше невозможно да се утврди каков било датум во рамките на една или две години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој момент настана разорна експлозија, или барем наликуваше на експлозија, иако не беше сигурен дека се слушна каков било звук.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ние, да, јас бев сигурен дека тоа ние, тоа сознание за взаемноста сплотена во три букви, во миговите додека го чекавме отворањето на судскиот процес, за мене и за Ема не мораше ништо да значи, и не значеше, оти тоа беше изум на иследителите, но исто така бев сигурен дека во тоа наше ние, за кое никогаш не бевме докрај свесни, а го живеевме, сега, додека секој миг на исчекувањето во судницата безмилосно не раскинуваше, ние бевме изделени од самите себе и не се препознававме во некој важен дел од нас, оти бевме најдалеку од можноста за рационално растајнување за себе и пред самите себе за учеството во него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На средбите што ги имавме во Истражниот затвор постојано зборувавме за овој предмет, задржувајќи се на секој детал исцрпно, и јас бев сигурен дека неговиот гест, кога показалецот го стави на пластичната проѕирна папка на предметот “НиЕ”, поттупнувајќи неколку пати на првата буква, а потоа лизгајќи го прстот под краткиот наслов како да го поттцртува, повеќе беше со намера да ја исполни празнината што тој ја почувствува кај мене, отколку да ме потсети или да ме упати на нешто важно за кое требаше посебно да размислувам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нејзиниот поглед имаше продолжено траење и тоа само во дел од мигот по кој се враќаше назад со нешто одземено од мене како зрнце песок (скриена или заталкана мисла, спомен, копнеж, што ли?), а времето беше прекратко за тоа задоволство бидејќи веднаш потоа повторно го чувствував тој допир на погледот според ритамот на отворањето и затворањето на нејзините клепки (сфатив кога веќе станавме едно, дека таа знаеше да ме гледа и со затворени очи и ми велеше дека ме гледа не како што ме сака, туку ме гледа таков каков што сум, и дека таа таков ме сака) и сè така во продолжено траење, а јас бев сигурен дека ваквиот поглед беше упатен само кон мене и дека само за мене тој можеше да биде таков со нијанси на галовност во допирот кој во тој момент беше физички, или така ми се чинеше, кога веднаш потоа или можеби во тој ист миг ќе ја почувствував мекоста на нејзините ситни прсти во таинствена игра на моите слепоочници.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Куме, одрицаешсја ли сја сатани и всех дела его?“ праша попот Никола, завртувајќи се кон мажот што стоеше отстрана и за кој дури сега ибн Бајко стана сигурен дека е папуџијата Јосиф.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ајде, башлама сутане бирда јапмајнз муабет за ова!“ Сигурен дека ибн Пајко нема избор, освен, чувај боже, зашто нема челад што да го жали па да си го одземе животот, обесен на некоја куќна греда, Мехмед-паша, во присуство на навиот кадија Махмут-бег, ги викна своите двајца хазнадари, Дилавер-ага и аџи-Ризван, и им нареди да приберат и стокмат ситнеж, зашто приквечер, по икиндијата, со ибн Пајко ќе се појде во џамијата овој таму да се турчи, а тој, како валија, сака притоа да се расфрлаат пари по калдрмата каде што ќе поминува неговата поворка, за да види рајата какво славје е тоа!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За овој прв вторник беше скоро сигурен дека и Атиџе мисли на него и страда што си ја пропуштиле средбата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За ова не се пишуваше во весниците. Тие не брзаа да ги кажуваат работите без да бидат сигурни дека треба да ги кажат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И бев сигурна дека Ти си тој што го чекав толку години да се појави во мојот живот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Паѓав, но, на моменти ми се враќаше самодовербата и бев сигурна дека сум на правиот пат, дека тоа што го имам напишано е добро. И дека ќе успеам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Бевме сигурни дека ќе беше импресиониран и горд што твојот син беше на пракса во една вака средена болница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Јас бев сигурен дека нема скоро да се видиме.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Беше сигурен дека е подобро за здравјето на Марија, било што да разбере за синот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Исто така беше сигурен дека таа никогаш повеќе нема да сака ни да се сретне со нив. А камоли да живее во исто семејство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да сте сигурни дека ги испила.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, беше сигурен дека многу неубаво ќе биде дочекан од нејзините. А и од Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога лекарот тоа го забележа, стана уште повеќе сигурен дека Марија треба да ја задржи во постојан работен однос во болничката библиотека.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да бидеш сигурна дека таму сè ќе помине добро.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Еден ден кога слушна дека надворешната врата се затвори и беше сигурна дека свекрвата излезе од дома, Марија ја праша: - Елза, од кога ѝ служите на госпоѓата?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Беше сигурна дека одлуката за ваквото одделување е донесена заради неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во моментот кога Карл беше сигурен дека успеал да го стави писмото во џебот на панталоните, тоа веќе се наоѓаше во раката на Марша.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Успехот со задушувањето на бунтот си го препишуваа исклучиво на себе и беа сигурни дека кадијата ќе ги направи салам бегови над покорените Мариовци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Иако не бев баш најсигурен што сакам, бев сигурен дека не сакам својот живот да му го посветам исклучиво на филмот - сакав да се посветам на сѐ - а такво нешто сигурно не може да се направи во една канцеларија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Додека не бидам сигурен дека никој ноќеска кај нас нема да се провлече, нема да легнам да спијам - шипинки!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Добро е барем што се зборува за пристапот на поединецот, но не сум сигурен дека тоа ќе се случи во таков облик.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Мајка беше сигурна дека Татко имаше многу работи да ѝ каже за нејзините стари знамиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш не беа сигурни дека ќе опстанат на земјата на која се населени, дали не ќе ги зафати бранот на непредвидливата историја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ти одамна се подготвуваше за ова патување во Италија! – Така беше, мили, вистината ја кажуваш! – Јас ти ветив веднаш оти ќе патуваме, макар што и јас не бев сигурен дека ќе го добијам татковиот благослов за ова патување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се потпираше на столот, не беше сигурен дека брзо ќе го крене. Лампионот се ширеше, се полнеше со бес, брзаше да ги подели на слогови сите познати и непознати немски зборови.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Земјата вриеше од ударите на капките, и тој беше сигурен дека ќе ја заштити и од потоп.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Тие, птиците“, чу. Не беше сигурен дека ги споменуваа птиците. Можеби му се чинеше само.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Чу иако не беше сигурен дека таа тоа го рекла: „Никола, навистина ли сакаше да се венчаме?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Богословот беше пркосно насмевнат а тој не беше сигурен дека неговиот глас звучи злобно. Не звучеше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко беше сигурен дека верно го следиме патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Дали му се присторуваше од пресилно читање и мислење, тука до Мајка, не сакаше да се одреди, но беше повеќе од сигурен дека го гледа нашиот семеен пријател Гури Порадеци, кој пред неколку години, со стариот семеен чун нè пренесе од едниот до другиот брег на Езерото. И така станавме емигранти.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој беше сигурен дека имаше Бог, кого го бараше во меандрите на големата река на егзилот, а Мајка веруваше дека го има во себе, во останувањето…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
В утрини, кога Мајка ја напушти татковата библиотека, таа беше сигурна дека подзела нешто значајно од татковиот сон...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беа сигурни дека неговиот дух беше со нив.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тие се наде­ваа дека со помош на Хабловиот космички телескоп ќе го најдат она што го бараат во формата на бројните ѕвезди - црвените џуџиња, кои би биле премногу слаби за да се видат со земските инструменти; меѓутоа, кога моќниот Хабл ги пребара големите празни простори во нашата галаксија Млечен пат за коишто беше проценето дека ветуваат, наместо да откријат дека се посипани со црвени џуџиња и недостасувачка материја, покажа дека се празни како орманот на мајка Хабард или џеп во кој сте сигурни дека сте го ставиле клучот, патем начнувајќи уште една загатка: загатката на доказот дека космосот е неколку милијарди години помлад од најстарите ѕвезди во него, барем според начинот на кој сме навикнати да ги мериме нивните старости.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Успеав, нели? - прашав, задоволен од работата што изгледа успешно ја бев извршил.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А тоа е од големо значење и за мене и за неа: таа веќе е уверена дека има наѕирнато во моите слабости а јас сум веќе сигурен дека ми годи нејзината улога на воспитувач.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу денови потоа и покрај солзите што тетка Боса Спиркоска ќе ги пролееше кога ќе си ја спомнеше грдата вест што ѝ ја донесе Смокот таа сепак беше сигурна дека нејзиниот син Благоја е жив!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам дали требаше да претставува шега она мое шепотење во увото на Катерина од кое можев да издвојам само едно јасно прашање, она, кога ѝ ветував дека ќе ѝ донесам леблебија, само ако ги отвори очите за да ја здогледа светкавицата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Збунетата жена како навиена повторуваше: "Јас бев сигурна дека само козите брстат".
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Подоцна, вечерта, ѝ ги галев рацете сè додека не се појави месечината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше необично тоа смеење, како да го произведуваше некоја нејзина друга возраст што јас не ја познавав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но кога најпосле беше сигурна дека изминало доволно време од заминувањето на Б.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И бев речиси сигурен дека тој момент ќе биде означен со силен блесок и јас со љубопитство очекував молскавицата да го објави тој момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А исто така речиси бев сигурен дека скокот на Јана од коленото на Непознатиот Катерина го оценува како свој личен успех.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Оние кои сами го вршат изборот, секогаш имаат право - го слушнав шепотењето на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова го спомнувам само затоа зашто сега веќе сум сосема сигурен дека токму тоа беше оној клучен момент во мојот живот што подоцна секој ден грижливо ми ја отчукуваше судбината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев сигурен дека му одредува задачи на стражарот пред вратата во врска со мојата личност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сакаш да те стоплам? - праша речиси без глас, и јас бев сигурен дека таа настојува со сите свои можности вистински да ми помогне.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Твојата девојка самата пројавила желба да дојде. Веројатно сакала да те заштити.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Секогаш истото! - гласеше тој нејзин излив од далечните темнини: - Кога ќе го сторам тој чекор за кој сум сигурна дека нè приближува наеднаш забележувам дека токму тој нè оддалечил.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас бев повеќе од сигурен дека виновник за нејзиното исчезнување не постои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Забораваш дека тие нешта најлесно се проверуваат – ме предупреди безмилосно рамнодушниот глас на иследникот. – Објаснувањата што ги слушнав за твојата божемна заборавност лично не сум спремен да ги оправдам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но јас сум сигурен дека сум способен да го издржам ова насилство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А згора на тоа, онаа постапка со мојата девојка – шепотев но бев сигурен дека Грофот ме слуша.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само во едно не беше упатена Катерина. Таа ни не сонуваше дека од зад вратата ја следи моето будно око.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Колку ќе беше пополезно и за стражарот а и за мене ако му наредеше да влезе во собата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не сум сигурен дека ја сретнав неа, но речи си сум сигурен дека го видов Стараиот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Овој пат бев сигурен дека го слушнав смеењето на Јана иако не бев сигурен од каде доаѓа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не ја знам причината а сепак сум сигурен дека тој се одредил за најдоброто од она што му било понудено.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тетка Боса беше сигурна дека со нејзиниот Благоја се има случено нешто различно од она што сакаше да ѝ го притури краварката, но нешто поинакво и од она што го тврдеше власта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Величковски се насмевна со разбирање. Но бев речиси сигурен дека ништо не одговори.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Речиси јас сум сигурен дека поголемиот и поодговорен дел на мојата личност беше само нем сведок на насатанот за кој ќе стане збор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Речиси сум сигурен дека ако не бев овде Бојка ќе му беше веќе во утробата на мојот постар брат. На Бојка, изгледа, помалку ѝ пречам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Таа молчеше. - Извини, што ќе се напиеш - прашав, иако бев сигурен дека веќе нарачала мастика?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но не бев сигурен дека го допре мојот поглед.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но и во таквите моменти на збунетост и нејасна надеж, тој беше сигурен дека , (иако сонува и посакува еден вид вознес за својата личност; иако се осмелува да ги смета за остварливи и најнедостижните желби), никогаш не му припаѓаше на светот на празните фантазии, туку напротив, целосно ѝ припаѓаше на грубата реалност, или поточно на светот на математиката како што често нагласуваше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Анастасија речиси беше сигурна дека Радуле во желбата да ја расположи несреќната Стојна веројатно ѝ објаснуваше дека не треба да се срами бидејќи оние од горните прозорци се страдни да зафатат барем со малиот прст од густиот маџун на задоволствата што ги уживаат тие двајцата!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Дали сте сигурни дека е тоа шарлах? Не направивте никакви испитувања!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ќе уништам сѐ додека не станам сигурен дека си мртов.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Владееше некоја сеопшта премолчана доверба, опуштеност на луѓето навикнати на мир, сосема сигурни дека веќе никогаш не ќе има проблеми.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Нека е по твоја желба, ама биди сигурен дека нема да видиш како ќе жалам... и тргни ми се од пред очи...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А јас бев сигурен дека таму, сосем улуглава, стои мајка ми и мавта со црната шамија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да се биде виден на екранот е современа дефиниција на она да се биде „стварно реален”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бидејќи играта стана услов без кој нема реалност, тоа е причината поради која вие, за да бидете сигурни дека семејните настани се реални, ги ставате нив на видео.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас ја нарекувам „музика за кршење на грамофони”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас знаев дека сакам да пишувам за нешто.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кај се влечкаше пак?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како ја гледате иднината на Европа и на глобализацијата? Пред сѐ, не сум сигурен дека постмодернитетот е погоден за глобализација.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А: Дали го гледате натписот изгравиран одвнатре?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ж: А, па не сум баш сигурна дека сте чуле за неа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Гледаш, Август, со ногата сум сигурна дека ќе заврне!... Нема утка!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Скитнику еден бесрамен!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Постмодернитетот е култура на привилегираниот дел од светот и тој зависи од високиот степен на потрошувачка и изобилство коешто е типично за овој дел од светот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бев сигурен дека би можел да пишувам, но не бев сигурен кога ќе имам нешто што ќе го почувствувам како доволно оправдано да се пишува за него.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но како можете да бидете сигурен дека тој го направил?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А кога беа сигурни дека се скриени од погледите на деда Гера и неговите комити, тие како по договор, застанаа и налутено се свртија еден кон друг.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но ни во тоа не одеше до крај, не беше сигурен дека децата можеби се прави.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сигурен дека кучето не може да излезе надвор, Бошко го фати клепалото на вратничето и затропа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога беше сигурен дека не оставил ни искра, без збор и тој излезе по Лумана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Сите, ефенди, - рече Бошко и, сигурен дека за Мирчета сиромавиот не ќе се лути и ако му каже, додаде: - само еден, ама толку е сиромав, што пес нема каде да го фати!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Се знае дека тој никогаш ништо не потврдуваше, но никогаш ништо и не одречуваше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ете, тоа е таа моја вечна несреќа: Ништо посебно не се случува а јас сепак работите ги доживувам како зголемени непријатни слики и тоа не само некогаш, туку постојано, и таквите глетки од утро до мрак ме потресуваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не знам што сакаше да потврди а што да одрече со овие зборови нашиот дед Павел, но не му го земавме за грев; беше станал помалку снисходителен а многу попакосен во зборот откако му премрзнаа прачките во лозјето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А знаев, бев сигурна дека не се во прашање оние ситни пари.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, сите овие нејасни објаснувања беа делчиња од некои настани за кои не бев ни сигурна дека се случиле, но и да бев дури и поглупава ќе дојдев до истиве овие заклучоци што дури сега ги кажувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Туку нешто друго, нешто што не доаѓа однадвор, туку одвнатре, од човекот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господе, зар мора човек, за да е сигурен дека живее, постојано да е фатен во костец со својата судбина?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дед Павел, сега сум веќе сосема сигурна дека и тој беше присутен додека се водеше овој разговор, рече дека Аксја секогаш носела огледало во чантата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А јас сигурен дека не може да ме довтаса, долго му се смеев.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Накусо, присутноста е некаков вид на нелингвистички ентитет што служи да обезбеди некој одредувач на смисла; често Дерида го нарекува него трансцендентално означено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Поради овој разлог, јас не сум сигурен дека сум го разбрал.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Црпи?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова го прави исклучително тежок за интерпретација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дури не сум сигурен дека со тоа може да се мери поимот “должност” (или, во секој случај, поимот треба - да се биде).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Наставничката како ништо да не забележа: - Ема, пред да почнеш, те молам, соблечи го палтото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се направи дека божем си ја чеша брадата од рамото и продолжи да пишува, ама не беше сигурна дека нешто почувствувала.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас сум сигурна дека секогаш ќе има читателска рублика за вашите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Луан Старова XVI Бев повеќе од сигурен дека Елен Лејбовиц нема веднаш да ми одговори на моето писмо во кое опширно пишував за амбасадорот Патрик Крисман, односно мојот преведувач на француски јазик Клеман дИсартеги, но не се сомневав дека таа тоа ќе го стори во едно од подоцнежните писма.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не, и има зошто: јас му пишував без да му ја дадам мојата адреса оти бев сигурна дека тој нема да ми одговори или, доколку го сторил тоа, би се задоволил да ми го каже тоа што веќе вам ви го кажал.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Среќна сум што ви е невозможно да не пишувате (и после с, да бидете познат во Франција е голема чест за еден писател).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Овде, треба да прекинам. Ќе продолжам подоцна.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Всушност, во тоа важно писмо госпоѓата Лајбовиц се обидува да ти објасни зошто (воопшто) се решила да кореспондира со Тебе: тоа го сторила исклучително поради својата фасцинација од светот на твоите родители и онаа чудесна тишина, Барт би ја нарекол Љубов, која нив ги одржува обединети во текот на многу години (Старова, 2008: 22).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Наполно сум сигурна дека госпоѓата Лејбовиц, таинствената дама на која ѝ е посветена Твојата последна книга деветтата книга од Твојот балкански серијал што продолжува решила да Ти пишува токму затоа што ја почувствувала и среќно ја декодирала токму неискажливата димензија на Твоето авторско писмо: неговата имплицитна тишина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И да не продолжиш да ја запишуваш, посветувајќи и се целосно!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Биле сосема сигурни дека како и во случајот со Романија ќе настојуваат да се формира "пријателска влада, врз која тие ќе имаат контрола".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на Албанија сметале дека за Советската влада таа е интересна само преку „локалното комунистичко движење на отпорот“ и тоа што можеле да го „поврзат кругот меѓу Тито и ЕАМ во Грција“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Велеше: - Продолжиш ли да им ја кажуваш вистината на тие, кои малку се подруги од тебе, па нека се мали и понижени, онесреќени, ама малку подруги од тебе, па макар да ти се блиску по друштво и по мисла, доволно да си малку поумен од нив, тогаш биди сигурен дека тие истите ќе те замразат и толку долго ќе те кодошат, додека не те уништат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас некого запамтив, па дури и сега гледам смеа и подбив во некои очи и нека бидат сигурни дека ќе бидат преземени соодветни дисциплински мерки, а можеби, дури и многу строги.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Девојки! Запамтете... Ако вие не го убиете него, против кого сте ја впериле пушката, тогаш бидете сигурни дека тој вас ќе ве убие.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Беа сигурни дека целата работа веќе ја завршија авионите и топовите, а ним ќе им остане да стигнат до таму и да го развеат знамето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не бев сигурна дека е тоа тоа што ми треба во животот...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
А бев сигурна дека, што и да му кажам и како и да го кажам тоа, ќе го повредам.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Од една просторна дистанца да видам какви ќе бидат моите чувства кон Филип, иако се повеќе и повеќе бев сигурна дека сепак тоа не е тој.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дури во себе скоро да бев сигурна дека тоа не е тој човекот на мојот живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Да знаеш дека Изабел многу ќе се израдува поради оваа наша повторна средба и да бидеш сигурна дека ќе те чека во нашиот дом со чаша коњак стар стотина години, а со него таа послужува само специални гости и во специјални прилики.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но не, јас не го изневерував него, јас во прегратката на Оливие веќе бев сигурна дека нема да можам пак да бидам ниту со Филип, ниту со било кој друг маж.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Не бев сигурна дека би сакала да ја продолжам врската со него.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сега едноставно не сум веќе така сигурен.  К: Не сте сигурен дека луѓето би се промениле?  Б: Да, не сум баш сигурен.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Единствено што бев сигурен дека сакам е потполно да ја Џинџер Роџерс, 1962 исфрлам свеста за потегот, затоа што имав навика да сликам додека на грамофонот се вртеше една иста работа - како “ I saw Linda Yesterday” од Дики Ли, која ја слушав оној ден кога Иван дојде прв пат кај мене.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бев сигурен дека забележа, но јас го прашав, и тој имаше намера да ми каже сѐ што знае okno.mk | Margina #10 [1995] 25 за тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бевме сигурни дека хотелскиот портир воочи дека нарачката за такси ја прими од самиот Јупитер и Јунона.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Беше сигурен дека тој тоа нема да го доживее, но во ракописот имаше аргументи дека неговите потомци ќе се ослободат конечно од изолацијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во еден момент беше сигурен дека другите не нè слушаат, речиси на уво ми рече: - Те гледам и те следам, на ова патување ти е многу тешко.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И бевме повеќе од сигурни дека непријателите еден ден ќе нè нападнат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бев сигурен дека ја известува полициската Централа на тајната полиција за мојата негативна реакција кон Сталин и сталинизмот на самиот влез во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сакаше уште на почетокот да ме прекине, но не беше сигурен дека јас повторно толку многу ќе зборувам, па ме остави.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Станував сигурен дека секој мој изговорен збор во вербалната арена со водичите, ми се враќаше како силен бодеж во душата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бидете сигурни дека ќе истраеме на нашиот пат! - Ќе истраеме! – прифатија со аплауз водичите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ако на нетрпеливоста одговори со нетрпеливост, го прекршил своето начело, а ако ја трпи се подложува на уништување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ЈА САКАТЕ ЛИ ПОПУЛАРНАТА КУЛТУРА?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред четириесет години едвај постоеше нешто како што се сериозни студии на популарната култура со што денес главно се занимаваат културните студии.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не сум сигурен дека резултатите од референдумот изведен кај нас би покажале мнозинска согласност со Jefferson.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Конечно, се чини дека толеранцијата воопшто не е возможна, бидејќи оној што ја практикува го тера или кон противречење на самиот себе си или кон самоуништување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Самиот честопати не сум сосема сигурен дека на таа тема можат да кажат нешто повеќе и подобро од нив двајца.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Како мислиш, зошто сум толку сигурен“ прашав, збунет од твоето прашање и изненаден дека можеме да се караме за сенешто и покрај тоа што ти не ни знаеше за што точно зборував.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ти ме погледна како да беше тажно тоа што јас никогаш нема да сфатам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Зошто си толку сигурен дека е тажно?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од каде, пак, можеме да бидеме сигурни дека „сепак, не се движат незабележано во наша близина?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Се разбира, - одговорив решително, ама не бев сосем сигурен дека ќе бидам толку храбар колку што се правев дека сум.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знам колку време барав, само знам дека бев среќен што филмот на телевија што го гледаа родителите е интересен па така бев сигурен дека мајка ми нема да ме открие.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Наставничката се правеше како ништо да не забележува, а бев сигурен дека нејзините, полни со добрина и разбирање, очи, сè гледаат и сфаќаат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, згора на тоа, бев сигурен дека наставничката Трпана малку ќе ми прогледува низ прсти тие денови додека моите беа на пат, водејќи сметка за „нарушувањето“ на мојот живот без родители.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Зборот - обожаваме, таа постојано го употребува, ама сум сигурен дека не ѝ е сосема јасно неговото значење.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш се сетив на зборот - сенилен - што татко ми го употреби за дедо ми, се стрчав кон работната маса на мајка ми, сигурен дека мојот пријател Братољуб Клаиќ ќе знае да ми каже што значи. Се разбира дека знаеше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Наставничке, - додадов, - ние бевме сигурни дека е таа вештерка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој секогаш сака сè да провери, за да биде сигурен дека не згрешил.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знам зошто, но бев сигурен дека е среќна заради нешто. Јас исто така.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И кога веќе бев сигурен дека ќе се слизнам во водата и дека со мене наскоро ќе се гости страшната ѕверка, забележав дека со голема брзина се приближува еден чамец во кој имаше четворица ловци на крокодили.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не знам зошто, но бев сигурен дека тато не е воопшто задоволен од помошта на таа наша заедница и на тоа наше општество, а тоа уште повеќе ме растажи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И токму кога бев сигурен дека мајка ми ќе ме пофали заради тоа, таа почна гласно да се смее, ме погали по косата и рече: - Не е убаво да лажеш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знам зошто, бев сигурен дека татко ми ќе го донесе крстот што требаше да се купи, а договорот беше, како и со тетка Сава, татко ми крстот право в црква да го однесе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Знаев дека дедо ми некого чека да дојде и бев сигурен дека тоа ќе биде дедо Геро Војвода.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
За тоа каква моќ ќе има не ни помислуваме: ние бевме сигурни дека тоа ќе си ја врши работата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Задоволно го погледна сигурен дека го има.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Уште малку и братучедите почнаа да биднуваат сигурни дека овој дел од работата е готов.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Газеа внимателно како да се прикрадуваат кон нешто зашто сепак не беа сигурни дека овој татнеж е она за што тие се досетуваа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Му олесна, и сеќавајќи се дека братучед му Шишман со камче погодува гуштер в око, беше сигурен дека е тоа неговиот одговор.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сигурен дека дошло време пала да прави, се фати за матарката, го спушти внатре камчето што за цело време го стискаше меѓу палецот, затропа, затропа и на матарката си ѝ рече: - Не сме биле без среќа. Богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Во едно парче“, рече Ирецот МекКој сигурен дека е ова најсмешното што во животот му паднало на памет, но сепак смета што поради оваа досетка му беше надојдена му замрзна во грлото – Су го погледна како со игли вперени во неговите очи и змиски му испиште: „Кучкин сине!“ му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ица, сигурна дека почетокот е добар, спокојно се врати дома.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Беше сигурен дека тоа е тоа што му треба.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но беше сигурен дека неговото премислување е добро.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Човековиот ум е ограничен, а тој понекогаш ја правеше таа грешка да мисли дека е паметен иако знаеше дека некој не е доволно паметен за да може да биде сигурен дека е паметен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И пак авторот го има истото чувство дека само што не разбрал што тие двајца во Карпош си велат еден на друг, но пак ни збор не може да расебети иако е сигурен дека слуша кристално чисто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Подигнатиот машки глас до ушите на авторот допираа толку чисто што авторот е сигурен дека ако обрнел внимание и би разбрал што човекот од под смогот таму некаде во Чаир некому му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да не им веруваше на сопствените уше зошто беше сигурен дека никој не го видел кога влегуваше и излегуваше од неговиот дом.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако некој некогаш видеше дека е едниот без другиот, тогаш тој можеше да биде сигурен дека двајцата мисла на тоа како пак да се најдат и да се состават.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Поради тоа јас бев сигурен дека таа одлука ќе биде директно против мене... На умови бев...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Вака јадосан беше сигурен дека денеска во кафулето каде што ќе оди на едно еспресо, на онаа келнерка, ако е на смена, конечно ќе ѝ рече: „Моме, чудесно ти е газето!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го охрабруваше тоа што беше скоро сигурен дека дома евентуално ќе најде сама жена за која лесно ќе измисли прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Накусо, тој само се премести одовде в планина каде што беше сигурен дека власт до него рака не може да допре, а сенката што му ја држеа партизаните – предебела.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Имајќи го искуството од прилепскиот тутунов комбинат скоро беше сигурна дека и таа ќе се вработи.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Да бев сигурна дека е Горачинов може ќе рипнев, ќе се прелажев. Вака ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега сум сигурна дека ќе ме стрелаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така стопанот беше сигурен дека убавото кученце ќе му биде верно, ќе го чува, ќе му ја краси куќата и ќе си го јаде своето јадење.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ако не друго, бев сигурна дека ќе ми користи разговорот на англиски.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Всушност, му објаснив како сум сигурна дека не сум за тоа и дека не знам што би правела ако отидам таму.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- За да тормози, ете, затоа – беше огорчен Саше, но јас бев сигурна дека тоа не е вистинската причина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пред да ѝ одговорам, бев веќе сосема сигурна дека одговорот е потврден.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку пати тоа сум ти го објаснила и бев сигурна дека знаеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знам – ѝ одговарав во себе – ама тоа нема никаква врска со прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам зошто, но бев сигурна дека тоа што таму се случува не е радосно и забавно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја отворив балконската врата, седнав внимателно на прагот и ги спуштив нозете слободно да ми висат во просторот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Летањето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас многу уживам да се плашам и бев сигурна дека и Дена ќе ја голтне со задоволство секоја страшна шумска приказна, но во ист глас ми се вдадоа и мајка ми и тетка ми Ана, како стерео, што би рекол татко ми: - Разбра?! Немој да ти повторуваме!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Секогаш кога обајцата тоа ќе го посакаме, ќе можеме да се сретнеме – рече тој, спокојно го рече тоа, сигурен дека токму така може да биде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Понекогаш не ми се оди, но штом ќе стигнам таму, веќе сум сигурна дека не сум згрешила што сум отишла.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бев сигурна дека и Ивана ми мавта од малото авионско прозорче, иако не може да ме види од таа височина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја знам тетка ми, не е таа таква, не зборува попусто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Една ноќ, од оние темни, длабоки, по малку страшни и таинствени летни ноќи во Маврово, откако бев сигурна дека сите се заспани, тивко, на прсти се качив во собата на мајка ми – Одајата со чаеви.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е, па, и ти нему му се допаѓаш – заклучи Лета. – Ми кажа другар му. Вели, од ум и од уста не ја вади онаа Бреза.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И толку сигурна дека тоа секогаш ќе го умеам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во тој момент бев решена на секој начин да се борам против кичот во мене, иако не знаев зошто е тој толку многу страшен и треба да се искоренува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа пак што не ми се чинеше, туку бев сигурна дека е така како што гледам, беше Игбал, седнат крснозе, Игбал за кој јас во тој момент уште не знаев ни кој е, ни дека така се вика, ни од каде доаѓа, ни каква значајна улога оттогаш натаму ќе има во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Барем не ми ги гледа солзите, се тешев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Разбрав, си реков помирливо во себе, и уште си реков – овие поим немаат како се постапува со мали деца, а ми се прават многу умни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не ги сакам ни јас, сите ги носат, не ми се интересни – ѝ реков, ама не бев воопшто сигурна дека е баш така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби возрасните мислат дека децата не можат да бидат несреќни до смрт, ама ако мислат така јас сум сигурна дека ништо не научиле во текот на животот и попусто им се годините што ги имаат и искуството што го стекнале.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу ми е убаво. - Е, па, добро, тогаш нека остане за подоцна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)