Дури и кога по многу силна кавга стануваш со стиснати заби, а ликот во огледалото ти подзаличува на крвожедна ѕверка подготвена за борба до смрт, со облог, имаш судии, порота и „запамтувач“, кој не запишува, ама од прераскажување низ маало со пет кафиња, од повторување, кавгата ја знае напамет, како стихотворба во петто, секоја реплика и реплика на репликата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Откога ќе се засити од едно, тој преминува на друго, затоа што и потсвесно бара една емоција, бараш спротивна на неа: по силна кавга бараш нежности, благи емоции, за да ги избалансираш работите.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)