За ручек: оние огнени млазови, дебело извиените Ван Гогови сончогледи, тие цутови што слепиот можеше да ги почувствува со еден потег на опалените прсти врз жешкото платно.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Немаш, ништо, и слеп си, и слеп можеш да видиш во овој час многу луѓе се слепи, во овој час нивните очи ги зобаат гаврани со очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)