сопствен (прид.) - глава (имн.)

За неговата безбедност ќе ми одговарате со сопствените глави.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Клукајдрвецот како да заклучи дека секој треба да си ја гледа својата работа па се поткачи погоре на стеблото и, откако за секој случај разгледа наоколу, заудира со клунот во корката од брезата од што рафалниот звук се разнесе со ехо, а на авторот му дојде да се фати за темето поради немилосрдноста на чудната птица кон сопствената глава.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да се нарече додворување на пример подметнувањето на својот грб па дури и на сопствената глава со намера да се спаси животот на другарот, па нека станува збор и за највисок раководител?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И што ќе означеше таквото додворување?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина верувам, сине, дека од големо значење е токму тоа: да умееш и да смееш да мислиш со сопствената глава, но притоа да те води за рака праведноста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не сакајќи да биде за потсмев, Милка престана да мава по снагата на Вангела, си тупна две три тупаници во сопствената глава, а потоа така седејќи си го префрли веленцето преку себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Низ сопствените очи го пресликав од сопствената глава!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еден мобилен енграм, би можеле дури да кажеме, „понадворешнување”, такви комплицирани нешта...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сѐ се случува така како што упатуваат древните книги Патеката е со покривка од најлесен пердув Од истата воздушеста материја од која била скроена Некогаш првата облека на Ева Избегав овде за да го заборавам оној друг свет Со брдо кренато за да се измачува Сизиф Со столб издигнат за да го оковат Прометеј Со оној обезглавен труп од Пеколот на Данте Што ја држи за коса сопствената глава И ја носи покрај себе место фенер.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Објаснете ми, како изгледа тој човек што ќе си ја заложи сопствената глава за да ги спаси туѓите животи верувајќи дека на тој начина се спасува себеси?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сме навикнале сопствениот глас да си го слушаме низ коските на сопствената глава. Бартоне, овде е Бартон.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Да се мисли со сопствена глава е ерес, предавство, бласфемија. Само ѓаволот и сатаната го практикуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Креативното мислење, „залагањето за нешто“, станува капитален криминал. Важи правилото „Пет лични грешки и исфрлен си“, за стотици илјади okno.mk | Margina #32-33 [1996] 28
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)