„... За да излезам од сопствената пародија / за да излезам од сопствениот Ум!”, но финална само во загадочен и фигуративен контекст – контрапункт.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Занемено, жмиркам, дремам Под мене тепих од ранки рози Мечтаам да видам уште едно сонце Два паралелни универзума во осмози Свет како нашиот, само посовршен И овој пејзаж, питорескен недовршен И овој в тревата на штурците шум И оваа роза со трн да ме боцне Ќе треба За да излезам од сопствената пародија За да излезам од сопствениот ум! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)