Петлите, со своето кукурикање, наутро го буделе од сладок сон, а росата го миела со своите сребрени капки.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Фрлала икри, буковите лисја над градот трепереле под тежината на сребрените капки на ноќниот мрест.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Овде немирните црноморски води не го растопуваат песокот како кај Варна, туку се рабиваат во безброј сребрени капки од стрмните карпи што се надвиснале над самото море.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)