стар (прид.) - професор (имн.)

Кучето го смени своето поведение однесувајќи се како да применува своевиден ритуал наменет на минутите во кои стариот професор се готвеше да си легне.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Јас пак би сакал повторно да се сретнам со стариот професор. - Повторно? Зошто?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но, она што навистина го изненади стариот професор беше не тоа дека кучето со поглед секогаш го следеше кога тој пребаруваше по библиотеката, туку тоа што кога седна во фотелјата и ја отвори големата книга на скутот пред себе, кучето скокна со двете нозе на фотелјата од зад него и се вникна доближувајќи му ја главата и допирајќи го со влакната на својата глава некаде по вратот како едно време покојната жена кога попатно му ѕиркаше во четивото, а што него благо го обеспокојуваше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Кого сретна деновиве во градот? - Никого. Освен еден стар професор, што ни намина во библиотека.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)