стар (прид.) - човек (имн.)

- Можеш ли да седнеш сама? – ја прашував јас постојано, мислејќи дека е нормално на стар човек да се понуди помош, но секогаш наидував на истиот одговор.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Беше крупен веќе стар човек, црвен во образите и, се сеќавам, скромен во давањето подароци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таму има едно девојче што се плаши од грубоста на младите луѓе и затоа засакува стар човек.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Иако, како и другите од тајфата, немаше ни еден добар збор за Аргира, сеќаваше дека нешто посилно од него го сврзува со тој секогаш наежен, стар човек, за кого што сите говореа: - Намќор, ни на живо се смее, ни на мртво плаче!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Стар човек не е за ништо и за никаде! - имаше обичај да рече, кога изморен ќе седнеше негде да си почине.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ина и Светлана им покажале што знаат од партерната гимнастика; еден стар човек, сегашниот нивни аѓутант, некогашен славен трапезист во циркусот, а тогашен чистач и продавач на сладоледи, се заинтересирал за нив и ги зел кај себе во приколката; ги хранел од неговата порција, а спиеле во неговиот кревет; тој спиел под ведро небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Во потопот и вашите болви ќе се издават, претскажувал старецот со вражалски ќесички под очите, едното поголемо од другото како што е поголем потпланински бадем од семка на слива; навистина оние четворица со клокотави грла за малку не умреле од незапирливо смеење, се тркалале по млада трева слични на пеливани што се борат со своите сенки, наеднаш половина дружина да попаѓа од стомачен кикот кога оној Филип Макариев го прашал со детска наивност вториот Нојо што ќе се случи ако нивните болви се удават со него а сите други ако останат во големо корито со неговите болвички, црни и скокливи внучиња со Симон-Наконтикова крв на невидливите цицалки - Ќе се давите и ќе подавате раце да ми се фатите за учкуров, ама - на! завлекол рака в појас Симон Наконтик; капнувале од невидено смеење не знаејќи ги бара ли тој болвите под гаќи да ги стисне в рака и да ги спаси од поројните води што ќе ги покријат и Содома и Гомора на вилаетот или заканувачки сака да им го покаже учкурот за кој со задоцнето јунаштво на машкоста им раскажува нови библиски поглавија; од утробата му 'ртел плач.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Хихихи, и хохохо, и хахаха - ужасно весело и со 'рскот на здруженост татнело околу него. - Што сакаат од тој стар човек? со страв седнал до Куно Бунгур најмладиот од дружината и сведокот на недоразбирањата и разбирањата помеѓу златнодамкавата Фиданка и петелот во човечка кожа Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ја прилепиш до грнето, вели, и тоа цел ден ќе врие, ќе поткашлува како стар човек, поднастинат, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Тетка Керолин Ривс“, рече стариот човек, „ми беше полусестра“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мене ме нарекуваат лош човек, но само делумно се во право.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко ми беше многу фер човек, кога дозна дека татко ѝ на стрина ми работел кај еден Србин, тој ѝ рече на стрина ми: Да одиш да си го земеш татко ти, тој е стар човек и да си го гледаш тука, има за сите леб.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден многу стар човек, подгрбавен но подвижен, со бели мустаци што стрчеа напред како на рак, ја турна подвижната врата и влезе внатре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стариот човек носеше пристоен темен костум и црна штофена капа турната назад над сосем белата коса: лицето му беше црвено, а очите сини и полни со солзи. Баздеше на џин.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некој, што стариот човек го сакал, можеби малечката внучка, беше убиен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во последниот камион можеше да види еден стар човек со нечиста брада излепена по лицето, како стои исправено, со глуждовите на рацете прекрстени пред себе, како да е навикнат да му бидат врзани.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се поздрави со г. Черингтон и се спушти сам по скалите, за да не дозволи стариот човек да го види како ја испитува улицата пред да излезе низ вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од друга страна, има големи предности да си стар човек. Ги немам повеќе истите грижи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А таму веќе пиеше вода еден стар човек. – Напијте се и вие водица и соберете си ја душата. Слободно. Без страв.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Девојките се прекрстија, момчињата се загледаа еден во друг, а стариот човек со белата коса не го испушти ковчегот, туку проломоти Дине Ковачот го баравте?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
— Стана ли, Петре? — Стана, дедо попе, токо ... да ми прошчаваш, коа се позадоцни воа сабајле! Знајш, како изморен и стар човек. ..
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој имаше обичај да почне одоздола со ред, од Балевото анче и до крај до Петка Спасев да тргне по едно дваесетипет, та до дома ќе му се стореше таман сто драма и доста му беше како на стар човек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стариот поп Трајко, како стар човек и вреден слуга божи, секоја недела става рано.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митра вели: „Може да не чинат за литургиа, токо пак надробете и со дедот поп за навора или клај му и во торбата, лека си касне, стар човек е“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ајде Бино, ајде Трајче, ајде да го станиме, зерем, ќе го фатит ноќот, а јас стар човек не ќе можам да слезам до конакот! — навалува стариот мудур.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стар човек, зарем, не можам да го седам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Така ли се зборува со стар човек? Е, чувај Боже, нема веќе почит! Пропаѓа векот!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мајсторот Ратко беше веќе стар човек. Често поболуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што да ти кажувам. Недобрињето на стариот човек созема немаат...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Излегува еден стар човек и ќе рече: — Нели е срамота да тепате девојче во жал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На стар човек и новото алиште е старо, вели дедо, а околу очите му се собираат брчки ко бранчиња вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И да сакам не можам, вели, на стар човек — стара е секоја облека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)