ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ваквата ситуација дополнително е влошена со големата 2 „Македонските работници стануват робови, странските инвеститори даваат сѐ пониски плати“, достапно онлајн на http://think.mk/pregled/makedonskite-rabotnici-stanuvaat-robovi-stranskite investitori-davaat-se-poniski-plati.

Веќе и неоспорен факт е дека странските инвеститори и покрај сите бенефиции, субвенции и даночни ослободувања кои го добиваат од државата, исплаќаат пониска плата на своите работници во т.н. „слободни економски зони“, споредено со приходот кој го добиваат останатите работници во земјата.

192 ЗАКЛУЧОК ОПАЧИНАТА НА БИЗНИС РАЈОТ Иако „транзицијата“ никако не завршува, спасоносното решение сепак се знае – привлекување на странски инвестиции, претворање на Македонија во посакувана бизнис дестинација, во бизнис рај за странските инвеститори.

Но, градејќи го бизнис рајот, рајот за странските инвеститори, често се заборава на цената на тој потфат.

Македонија не е единствената што сака да ги привлече странските инвеститори.

 1 Ваквата состојба на духот овозможи странските инвеститори да стекнат речиси мисионерски имиџ – од нив се очекува да нѐ избават од кризата, овозможувајќи прилив на капитал врз основа на кој економијата потоа ќе фати залет.

Но, парите кои беа предвидени да бидат наменети за ублажување на нега- тивните последици од отпуштањето на толкав број работници во овој некогашен индустриски град – никогаш не стигнаа до нив!?

По оваа работничка голгота, се чинеше дека доаѓаат подоб­ ри времиња кога за оваа веќе пропадната фабрика се најде 249 заинтересиран странски инвеститор2 од Австрија [всушност, тоа беше наш македонски гастарбајтер од Виена кој имаше велешко потекло и – дали поради носталгијата, навидум, сериозно беше „загреан“ и сакаше да вложи во рестартирањето на фабриката].

Државата, до ден денес, остана да биде втор најголем акционер – со 46% од акциите.

Во годините после влегувањето на странскиот инвеститор, условите за работа наместо да се подобруваат полека почнуваат да се влошуваат, а меѓусебно потпишаниот договор меѓу работниците и новите газди, во кој беа регулирани меѓусебните права и обврски, остана само мртво слово на хартија...

Поради финансиските проблеми оваа фабрика, во која сѐ уште имаше државен пакет акции, влезе во познатиот FESAL II аранжман склучен помеѓу Владата на РМ (чиј претставник беше тогашниот Министер за финансии, а сегашен Премиер –  м-р Н.Груевски) и ММФ, како една од т.н. „12 големи загубари“.