Маврово, со нашата куќа среде ливадата, опкружена со густа шума, со потокот што тече крај куќата, со срните што нѝ доаѓаат во близина, со ѕвезденото небо што ноќе слегува толку ниско што ти се чини дека можеш да набереш грстови сјајни ѕвезди, сето тоа изгледаше како вистински рај наспроти пеколот во Скопје.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не би размислувала ниту за миг дали да заминам да не беа оние вечерни излегувања во градот толку многу предизвикувачки.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И кога засветеа како сјајни ѕвезди, глас силен, како од небото да доаѓа, рече: „О, бедни!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога испаднаа сјајните ѕвезди, тие се претворија во грдикави камења.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Лицето не му го гледав, ама знаев дека очите му се исто толку темни колку оваа ноќ во Гоа и дека во секоја зеница му се огледува по една сјајна ѕвезда.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се сетив на Мила и на нашето заедничко замислено патување, тогаш во нејзината соба, кога ме праша дали тој мој Игбал е згоден.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)