Книгите си беа останале со последниот, непроменет, Татков распоред, ослободувајќи нови, непредвидливи значења што ги наложуваше балканската историја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И самата негова библиотека, на крајот, требаше да заврши како лавиринт со повеќе крстопати, односно тематски насочени книги, според единствениот татков распоред, кон нашиот излез.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)