Во саботата - пишува тој - „бандитите“ не презедоа ништо, но другиот ден, (неделата 3 мај) кон пладне, еден од нив се обиде да влезе во телеграфската станица, за, божем, да предаде телеграма, но бидејќи не само што одби да дозволи да го претресат, туку и се противстави, веднаш беше убиен од војниците.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
На 1 мај, петокот утрото, тој, убаво дотеран, со паларија на главата и чанта в раце излегол од својот дом и се упатил кон улицата “Сабри паша“, каде што се наоѓала телеграфската станица.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)