За нивниот вид никогаш не размислувам како да е жив, туку како целиот да се состои     од оние мртви бубачки на нашиот тепих, сите новозагинати создадени со дејството на     некоја таинствена животинска трага - можеби таа прашина во која понекогаш лежат -     којашто лебдее во воздухот, којашто преку ноќ зацврснува и спонтано преминува од една     телесна форма во друга, како што бил случајот со ларвите пред научното доба.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)