Во тие очајни и изгубени часови додека ја ослушушнуваше празнината зад својот глас, се замислуваше како злосторник смрачен на животното дно и се тргаше од својата решеност да не биде онаков каков што бил: безгрижен, без темна совест.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)