Погледнува во ќерка си, која немо ја гледа. „Не плаши се!” - ѝ прошепотува Хана и полека се лизнува на килимот со еврејска шара, по кој сè поизобилно почнува да истекува нејзината ариевска крв додека во ушите ѝ шуми топлото море на Ориентот и здивот на Леон Голдблум кој, таа чувствува, ѝ се доближува нежен, заносен и страствен и по толку години... Фотографии.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Пред да пристапи кон својата централна тема - периодите на балканската историја при падовите на империите, тој ги проучуваше големите преселби на индо-европските народи, па на Аварите, Хуните и многу други познати и непознати народи, кои запирале на топлите мориња, сочните долини, воспоставувајќи и уривајќи империи, предизвикувајќи воедно и цивилизациски мешања, надоврзувања и изблици кои ќе го обележат човештвото за сите времиња.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Крај брегот на Топлото Море живееше еден пребогат човек по име Мегалон.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Нејзиното вито, запалено тело кое копнееше по неговите левантски здивови и страсти, и по медитеранските бранови и пени, со топлите ветрови што дуваат на пустините, базарите и топлото море на Блискиот Исток, со еден збор страста со кои Леон силно ја милуваше, ја преплавуваше и во која потоа и самиот длабоко се нурнуваше.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И огромен куп очила: со метални, коскени рамки, цвикери, монокли, понекој бинокл, различни диоптри.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)