Ако е сигурно дека градовите и гратчињата каде што има многу геј- народ ќе процутат во „креативната доба“, тоа нема да се должи само на тоа што новиот сталеж на „креативните“ работници се состои од „бубалици“, од откачени и од луѓе со „претерани навики и алишта“ кои гравитираат кон места со „низок праг од пречки за влез на човечки капитал“, каде што мештаните, главно, се отворени и трпеливи кон неконвенционалните луѓе.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нивната порака за целната публика е “бидете трпеливи кон странците”, но на аналитичарите им кажуваат, пред сѐ, дека толеранција недостасува, а истрајното повторување на тие кампањи дека недостатокот е хроничен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ние луѓето, сакаме другите да го сакаат она што самите го сакаме, и да го мразат она што самите го мразиме; сакаме складност со другите, но нарцисистичка складност, во која што ние ќе бидеме извор, а другите само нејзин гмечлив предмет.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Затоа можеби и можеме да се согласиме со антрополошките претстави на првите сонувачи за секуларизирани политички уредувања, чиишто наследници сме ние.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)