И на птиците - еретици, помислувам, кои слетуваат право во пазувите на жените и во нив заспиваат како во библиско горје.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
И знаеше уште дека нема таква птица која пропеала во туѓа татковина.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
И саноќ само на птиците помислувам со питагорејски молк: оние кои никогаш не запеале во туѓа татковина. Една од овие птици чука со клунчето на прозорецот и вели: ќе си запееме, заедно ќе си запееме... ***
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)