убеден (прид.) - дека (сврз.)

Оваа до него е Кристина. Кристина беше а и сѐ уште е негова курва.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Беше поканет на Утринската ТВ програма, но таму го интервјуираа заедно со двајца нажалени родители, кои беа убедени дека нивниот син се самоубил затоа што користел Екстази.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако книгата на одговорен начин ги претстави сите опасности и ризици по здравјето, таблоидите распалија оган, обвинувајќи го Сандерс за промоција на дрогата „позната како убиец“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа кон мене се однесуваше како Конан Варваринот и беше убедена дека е нова Лиз Тејлор. Каква заблуда, Тики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во периодот што следи, фирмата најпрво се трансформира во ЗОИЛ „Македонија“ (филијала Битола), за да во турбулентното транзи- циско време – поточно во 1997 год. – истата се продаде на интер- националната групација за осигурување „Кјуби“ (QBE Insurance Group), со главно седиште во Австралија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2 Првото работно место, во далечната 1978 година, му е како самостоен стручен референт за процена на штета, поточно за надомест на електротехнички штети, во тогашниот ДОЗ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Божиновски е убеден дека и самата продажба немаше за цел развој на компанијата, туку испумпување на парите од банките во странство и преземање на имотот со кој тогаш располагаше компанијата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Беше конечно убеден дека е таму, кога по непреспиената ноќ и грижливото трагање по книгите, му светна во умот една мисла на Чанга од нивните последни разговори среде овие книги. ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа ситуација што се пофторува на секој први и што еве сега пак ја доживувам тука во кујната, толку ме вади од памет што имам чувство дека ќе се шекнам или посакувам да се шекнам, убеден дека шекнатиот за вакви работи не се нервира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
На крајот од краиштата, дури и да е овој свет, како што се вели, несовршен, сепак треба да сме убедени дека не постои нешто само по себе што на човека може да му ја земе верата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Неподносливото тропкање на пинг-понг топчето (сега веќе убедена дека тој звук доаѓа токму од тој предмет и од ниеден друг), продолжуваше, а јас станував сѐ почувствителна на неговата дразба.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Е па сакаше да бидеш писател нели? Повели, еве, ги испраќам до тебе најцрните човечки судбини, ќе мора отсега, па натаму, да ги сослушуваш, колку и да не ти се допаѓа тоа што ќе го чуеш ... а ќе чуеш секакви приказни, за болести, за кои не си знаел досега, за надежи засекогаш загубени, за сакатења, сквернавења на човечки судбини, какви не си имал прилика да видиш, а си бил убеден дека знаеш дури и за редовните посетители пред прагот на инферното, за сите пороци што ги измислил светот, откако постои...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Откако Италијанците го ослободуваат, Витгенштајн сака да се состане со Расел, за со него 56 Margina #15-16 [1995] | okno.mk да разговара за ова дело.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беше убеден дека успехот на Девојките од челзи е всушност знак дека сега и обичните луѓе сакаат да гледаат андерграунд филмови.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Посебно Јонас беше воодушевен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тука настанале проблеми, Витгенштајн немал пари за патување, со оглед на тоа што по читањето на Толстој бил убеден дека не треба да поседува богатство, па во согласност со тоа го препишал сиот свој приватен имот на членовите на своето семејство.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беше убеден дека улогата на еден митрополит е да ги брани вистинските вредности и високо да го крева гласот кога тие се загрозуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така, острите напади на владиката не останаа без одговорот на новите власти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гледачот тогаш би легнал на виртуалното тело и би бил цврсто убеден дека продира во него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се знае - петка - и вкупно - триесет и едно. Сè е мое!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Влегувајќи во секој нов круг бев убеден дека ќе стокмам повеќе од Љупчо, но или „горев“ или тој победуваше.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не се сеќавам колку „кругови свртевме“. Пред очи ми се кошмареше, небаре сум качен на рингишпил.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се поздрави скоро со сите, пријателски, како со свои луѓе и не забележи дека еден средовечен човек во нови алишта необично го погледна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе се окуражи од случките, та и сам беше убеден дека куршум не го фаќа, бидејќи го штити амајлијата што му ја направи посестрима му Цвета од Дуње, и слободно почна да се движи по Старо Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој изналегна во гробиштата крај црквичето, а Толе продолжи нагоре, горе долот, убеден дека и сега лесно му се слизна од раце па бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Многупати самиот аскер се иставаше од него за да не напакости Толе некого, бидејќи беа веќе убедени дека Толета не го дупи куршум. ; Но па молбите од Андона, а особено на молбите од руса Митра да ја спаси од Брлета, Толе реши да побегне со Митра во Бугарија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И таман што се заврте да му викне и на Трајка да се прибере, одеднаш од камењата на пет метра пред него загрмеа педесетина пушки. Co последниот стих од песната на устата Толе падна заедно со коњот и извика така силно што долот одѕена: — Оооф! ме изедоа мене пците, токо не дај се баре ти, сине.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ех! Камо сега некој Толе Паша да се јави однекаде в грб!“ си помисли Златков и длабоко издивна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Убеден дека Андон не се враќа назад, го дупна коњот со мамузите, го стигна првиот и му се придружи на песната, која овој беше ја почнал уште од кладенецот на наугорништето, гледајќи назад во далечните мариовски планини: „Даглар, даглар, виран даглар Јузум ѓулер карбим алар. Пеште мали сред'м таша Јаз'ланлар ѓелер баша.“ *
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, — одговори Алекса, — иди по мене назорум, ќе те одведам — и тргнаа: Бајракот напред, Јован по него на десетина петнаесет чекори, убедени дека никој не ги виде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците помислија дека четите се движат кон исток каде на ЛиЃураса веќе беше започнато сражението од Златков, Железаров и Пешковчето, та место да трчаат по овие што побегнаа кон југ, тие се назагнаа на исток, убедени дека натаму бегаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За разлика од воените планери, во СОЕ сметале дека не е потребно да се чека да се организираат движењата на отпорот и да се чека на сојузничка интервенција, напротив тие биле убедени дека е потребно да се продолжи со реализирање на осмислените акции уште во периодот пред војната-изведување на саботажи над стопански објекти, патишта, железнични пруги и др., за да се забави германското снабдување и напредување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Не бил убеден дека тој конфликт можел да се реши на мирен начин па затоа ќе даде свој коментар во кој ќе нагласи дека “ако тие сакаат меѓусебно да си ги сечат грлата по војната тоа е нивна работа.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Беше убедена дека неговата вознемиреност се должеше на тоа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но, набргу, се откажав од намерата, убеден дека секој, како што си има свој живот, си создава и свој распоред на книгите...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Верниците заминаа убедени дека, во ковчезите во вакафот, не се криеле свети списи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Воопшто не беше убедена дека има доволно сведоци.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Беше убеден дека волците не се во состојба да му нанесат зло, освен ако се решат со денови да го држат во опсада, во што не веруваше, и најпаметно решение би било да седи затворен во колибата и да чека да помине ноќта, но нешто во него се креваше и го тераше да се стави во активна борба со волците.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Вистина, Бојан никогаш порано не се нашол во ваква положба, за да знае како мајка му ќе се постави, како ќе го преживува тоа, но сепак беше убеден дека таа цврсто верува во него, верува дури и повеќе одошто е потребно и смета дека нејзиното момче е цврсто, смело, решително и умно, па може насекаде и во секоја прилика да се снајде и да се постави како што треба, знае да ги совлада сите тешкотии.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од Скопје е, - повтори Бојан, убеден дека од збунетост, од изненадата, и од наглувоста, старецот ниту го дочу убаво, ниту пак го разбра.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- изусти Бојан обрнувајќи се повеќе кон својата Стрела, убеден дека кучката нема да стори ништо неочекувано.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Хрватскиот претседател носи бели сакоа како и Тито (убеден дека ги носи како Европа); им дели на децата праски од својата градина (Тито од своите градини им праќаше на југословенските деца кошнички со мандарини); го бакнува, го штипка за образите и го крева во вис (секако, пред телевизиските камери) секое дете што ќе му се најде на патот (и Тито со задоволство ги цмакаше децата).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Бил убеден дека силните снегови, непопустливиот долг зимски студ, неочекуваното доаѓање на пролетта со поројните дождови, биле раководени од натприродната сила, со единствена цел да го уништат мостот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но чудно ми е тоа што тој е толку убеден дека девојката е таква само поради тоа што ја нашол на тоа место крај патот како се држат за рака со тоа младо момче.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ако со нашето знаење му се противставиме за направеното ужасно дело, јас сум убеден дека за него тоа ќе биде таков шок што наместо да го придобиеме кон нас, уште подалеку ќе го оттргнеме од нас и никогаш нема да можеме да му се доближиме.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но сега, кога видел како неговиот мост потонал, бил убеден дека, ако сака да ја смири Луда Река, ќе мора да се бори против злата сила на свој сопствен начин, со натприродни средства.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Исто така, беше убеден дека петлите ги поттикнуваа кокошките да несат повеќе јајца.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тогаш нејзинот дух би се разведрил и бран на надеж и оптимизам би проструил низ неа, би била цврсто убедена дека веќе ништо лошо не се случува со неа, дека, што и да било лошо во неа, нејзинот тело и новиот живот во неа се погрижиле да го решат тој проблем.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А бидејќи, длабоко во себе, беше убедена дека болеста беше причината за неговата тага, таа беше решена да не зборува за болеста, колку и да ѝ беше неподнослива болката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не сакав тогаш на Луција да ѝ се спротивставувам па да ѝ објаснувам дека мошне често, наместо патриотизам луѓето се задоволуваат со еден вид културен примитивизам, и живеат како во полусон, убедени дека се патриоти; многу години подоцна сфаќаат дека примитивизмот на народните обичаи (во позитивната, културна смисла на зборот) не го определува нивниот патриотизам, туку дека е само еден вид културно алиби дека припаѓаат кон некое движење.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бев убеден дека е тоа врвниот дел од нејзиното тело, дека само тоа е останато од мојата Луција и дека јас бев првиот што пиел небесно питие од таа чаша полна ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бев убеден дека ќе ја сретнам Луција; свртев од „Вила Зора“ кон мостот, ја поминав рампата на железничката пруга и се најдов на корзото, кај „Епинал“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас знаев дека полека но сигурно почнува да ми се допаѓа; бев убедена дека ќе паднам во неговата мрежа, и бев, се разбира исплашена: тоа можеше сосема да ми ги искомпликува работите во животот, оти јас целосно ѝ се бев предала и ветила на Партијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И беше убеден дека со магија некаква црна, со ѓаволска помош, јас сум ја вратил штичката на масата од скрипториумот на која слова сочинуваше Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога денес размислувам, навистина сум убеден дека тогаш циркусот, покрај манастирот, беше едниственото место каде не важеа законите на околниот свет; тоа беше држава во држава, нација во нација, свет во свет, космос во космос; мало небо во големо небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите дванаесетмиа, појдовме тајно, како ноќни разбојници кон шумата, бедни, убедени дека ќе избегаме од очите на Оној кој гледа и слуша сѐ.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бев готов да скокнам до таванот, да го пробијам; бев убеден дека Луција ги прочитала и ѝ ги дала на мајка си.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
• На што можете да ми укажете во вашиот досегашен живот што би можело да ми даде барем некаква индикација дека за вас постоела и таква можност?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овие примери даваат само некои од можностите за ангажирање на индивидуите во создавањето / реактивирањето на алтернативните нивоа на акција, и јас сум убеден дека не е можно да се исцрпат можностите за овој вид на интеракција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сите веруваа дека крадецот е Адам но бев убеден дека само јас ја знам вистината.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ќе копаме ли и утре? - Ќе копаме, одговорив, убеден дека подземниот живот повеќе ми прилега.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Геј-културата можеби е мртва, а можеби и не е, но политизираниот и сексуализираниот геј-идентитет што требаше да ја замени, за кој многумина од нас беа убедени дека навистина ја заменил, не натежнал над неа баш како што сме си мислеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од 1970-тите наваму, ако не и од порано, геј-мажите имаат обичај да прават злонамерни генерациски споредби помеѓу геј-момците што се тинејџери или што имаат дваесет и некоја година – современите, ослободени, просветлени, напреднати, „сосема нераспознатливи од стрејт-момците... [и] крајно спокојни што се геј“ (како што напиша Ендру Холеран во 1978 г.), кои сосема добро си се вклопуваат во главнотековното општество, кои никогаш не доживеале хомофобија меѓу врсниците, кои не се гледаат себеси како припадници на никаква геј-заедница и на кои не им треба никаква геј-култура, од една страна, и три-четириесетгодишните (или дури и постари) геј-мажи, заглавени во некаква фанатична верност на некаков демодиран, застарен вид геј-култура, убедени дека тоа е единствената геј-култура што постои, задолжителната култура на секој што, ете, е геј.42
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наспроти нана ми, која од секогаш (а и денес, во деветтата деценија од животот) задишана, со рафални реченици без точка, стига во последен миг да исечка и додаде домати во тенџерето, да ја избрише трошката прашина на најгорната полица во шпајзот или пред легнување, вешто да ме истрие со комова за превентива, дедо ми беше убеден дека брзината победува секакво знаење и задоволство. „Ќефот“ е најважен.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
За најприврзената, единствената која што во мачните изгнанички години страдаше со него по пустите острови, која го храбреше, советуваше, која му роди и отхрани во гордост и топлина два сина – за неа тој беше убеден дека го труе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
По неколку дена, кога сите во градчето биле убедени дека младичот се удавил, тој ненадејно се појавил, освежен, со лесен од и ведро око.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Постојано - во гимназијата, на корзо, на забавите, тој беше опкружен со оние кои беа убедени дека и самите се особено...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Бев убеден дека нè охрабрува, мајка ми и мене, а тој си патуваше на детскиот воз од бајките, низ бескрајниот предел на големите случувања.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ана, се уште жива, но веќе пијана, е убедена дека навлегува во еден од нејзините диви сништа, со животни што врескаат, и со неа сред тркалезниот плоштад - распнат Леонардов човек: жена што од смелата, мазохистичка изложеност бавно се враќа во положба на заштитен фетус.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но поетот го преколна казната што побргу да се изврши, зошто бил убеден дека со повторното раѓање, уште посилно ќе ја поседува во себе неуништивата љубов.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Со мака беа убедени дека тоа е само привремено.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа се потсетував како прв пат го видов татко ѝ на Марина со оваа нова жена и како бев тогаш убедена дека татко ми нема да биде никогаш таков… да стори нешто такво.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сакав да го прашам татко ми зошто уште ја нема мама, убедена дека таа досега стопати ќе дотрчаше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не бев убедена дека тоа се причините што го тераат татко ми да размислува за женидба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Бев убедена дека Вера тоа навистина го заслужува, но не ја викав така.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Бев убедена дека татко ми ѝ беше предложил да се пресели сосем кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Потоа Спространов објаснува: „Во сегашниве услови… јас лично сум убеден дека сепаратизмот што зафаќа длабоки корени во масите може да стане решавачки фактор, особено ако масите ги поведат луѓе од типот на Мисирков, Дедов, Мишајков и други…
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со постепеното одделување на македонските интереси од бугарските, со земањето на македонското прашање во свои раце и најпосле, и најмногу со сегашново востание Организацијата како резултат го постигна тоа што не го претпоставуваше: наместо слобода да бараат, сега во Македонија мнозина се убедени дека ни треба полно пресечување на врските со сите балкански народности и култивирање на сѐ што е во Македонија оригинално и свое: јазикот, обичаите, историјата, писменоста, народната литература итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас сум убеден дека Серловата интересна и полемична книга ќе поттикне понатамошна расправа во философијата на умот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Вистината пред сѐ, оти тој беше длабоко убеден дека кога ќе се разбере вистината, кога ќе се сфати дека тој не ја предизвика и не ја започна оваа војна, кога светот ќе успее да види низ лагите со кои го беа обвиле луѓето каков што беше неговиот пријател, таа вистина ќе го ослободи и него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Раководен од помислата дека како творба на духот, уметничките дела ја добиваат својата смисла и вредност само во односот со публиката, Кацаров е убеден дека вкусот е конститутивен елемент не само на естетското создавање, туку и на естетското доживување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Театарот, во такви услови, дефинитивно ќе се ослободи од оние што го спречуваат, како што вели еден театролог, да ја најде енергијата што ќе го одлепи од досадното и ефтиното, од времето во кое ласкавото и празното собираат толпа од луѓе кои се убедени дека тоа е она што треба да го доживеат во театарот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека цел свет пукаше од смеа, таа беше убедена дека го изговара токму она што Мараја Кери го изговара користејќи го јазикот на кој зборува.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Возачот, изваден од памет, најпрвин се двоумеше дали да кочи, убеден дека таа ќе се предомисли и ќе се тргне.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но Кауфман е убеден дека подобрите модели и дополнителните експерименти ќе поткрепат едно ново гледиште за еволуцијата кое ги премостува живите и неживите системи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во нивните глави настануваат слики...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А киевјаните, треба да им се оддаде почит, не читаат весници затоа што се убедени дека тоа е чиста “лагарија”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Борбата на Рада за потомство не престануваше. Беше убедена дека со својата упорност и верба, заедно со Томо ќе стигнат до саканата цел.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден ден, се сеќавам, дојде дома горда зашто се снашла, барем самата беше убедена дека се провлекла.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Откако ги утврдија процентите, убедени дека и тој поверувал во статистиката што ја изработиле нејзините родители, поминаа на организирање на неговиот сексуален живот и изборот на партнерките.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Водата лазеше по земјата и само одвреме-навреме се излеваше налево, надесно, кружеше околу Огнот, но само за да не го угасне, а тој беше толку важен со своите портокалови јазици, во висина јакнеше и беше убеден дека Водата се плаши од него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Веднаш на првиов му се јавува сомнеж, а веќе е и убеден дека саботажа му направил токму тој - сватот од другата соба, и тоа на национална основа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе ти испратам за дома за здраво-живо кога ќе си одиш“, важно завршува чичко Славе, убеден дека ме купил со бомбониерата од тие саглам што се.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Обратно треба да се одбира од оние со и без деца - подобри се оние многудетните зашто се навикнати на бучава, викотници и кавги, па полесно ќе се прилагодат на тебе во твоите „блескави“ моменти, кога се „продераваш“ за нешто за кое само денес си убедена дека е така, а веќе утре не се ни сеќаваш што била темата, поентата и поводот, а за причината ич да не правиме муабет.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На долгата маса, продолжена со уште три комшиски, и столчиња „шест плус шест“, на кои имаше ставено везени перничиња, сите изработени во домашно производство или „хенд мејд“, зашто мајка ѝ беше убедена дека за ракотворбите надалеку ќе се зборува, беше поставено послужувањето, кое и самото беше приказна за себе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И сите негови другарчиња што имаат само по 50 години, па и тој, се убедени дека е време за нови почетоци, па одат на џез фестивал, читаат книги од Ог Мандино, Антонио де Мело, Лујза Хеј, а го препрочитуваат „Галебот Ливингстон“, „Малиот Принц“ и „Ние, врапчињата“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пак почнува со нежен глас за некакви мои татковски обѕири убедена дека ќе ме расчувствува со солзи, со притаено липање што божем ја подгрбавува. Бледа е. И скромна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Александар не се сметаше себе си за херој, не познаваше ниту еден таков и беше убеден дека такви не постојат, но секое утро му се чинеше дека ќе ја изгуби самоконтролата, ќе го собори Петар на земја и ќе му го пресече грлото со еден од кујнските ножеви на мајка му.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Така, кога Г. ни го изложи својот начин на пребарување на куќата на Д., бев целосно убеден дека добро ја спровел истрагата  во границите на неговите способности.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Истиот ден кога Бути се исели од сопчето на госпоѓата Нини, како гром од ведро небо луѓето ги погоди веста дека госпоѓата од третиот кат на соседната зграда, госпоѓата Маши, ги напуштила мажот и трите деца.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога доцна во ноќта Бути ги затвори капаците, беше убеден дека таа и утре вечер, откако ќе го угаси светлото, ќе излезе на прозорецот заради него. И така беше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, и психијатрите и психолозите како “специјалисти за ментално здравје” со биомедицинска ориентација, се исто така во тешка ситуација, бидејќи пациентите се цврсто убедени дека нивните проблеми се физички, а не “ментални”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пак почнува со нежен глас за некакви мои татковски обѕири убедена дека ќе ме расчувствува со солзи, со притаено липање што божем ја подргбавува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тогаш кога најмногу бев убедена дека се срушил светот во мене, тоа беше моментот на моето просветлување.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И Татко беше облечен во својот единствен костум за мејдан, очекувајќи го својот пријател, на последната дебата околу гастрономијата и јазиците, поточно за местото на османскотурските зборови од областа на исхраната, пијалаците, кои со векови се наоѓаа на заедничката трпеза на Балканците, обајцата убедени дека исхраната обележува една цела цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LV Ориентализмот душманлак беше повод помеѓу Татко и Климент Камилски да се разгори нова дебата, нивната потрага да добие нов тек, односно да се врати на почетната замисла да се трага само по заемките со, наводно, опасна конотација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко длабоко во себе беше убеден дека и Климент Камилски не беше докрај начисто за ослободување на јазиците од опасните османизми, но сепак не му се противеше на предлогот да работат на проверка на нивните два балкански мајчини јазици, односно на чистење од опасните османизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Немаше однапред договор кој ќе реферира за турцизмите во доменот на исхраната, туку обајцата требаше да бидат максимално подготвени за оваа последна дебата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски постојано се ближеше до заклучокот за поимот инает, за неговото место на замислената листа, на турцизмите, но никако да стигне до целта, до конечниот предлог.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во книгите од својата библиотека собра доволно аргументи за да остане цврсто убеден дека сите големи империи и цивилизации почнувајќи од Месопотамската, Египетската, Римската, Персиската, Османската Империја, па с до цивилизациите на Маите, на Ацтеките, на Инките и други, исчезнале или пропаднале во времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко и Камилски беа заеднички убедени дека во XX се урна отоманскиот османскиот Балканвавилон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но гордоста на обајцата не им дозволуваше да ја остават работата и да ги остават на цедило нивните потомци, за чиј спас Камилски и ја предложи мисијата, а Татко ја прифати макар убеден дека таа немаше да заврши како што очекуваше неговиот пријател.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, како докажан познавач на психологијата на детето, беше готов да продолжи да ја разработува темата на балканскиот инает, но Татко, гледајќи во саатот, му предложи тој тоа да го напише и објави во научен труд, иако обајцата беа убедени дека никој не би прифатил, од идеолошки инает да печати негов научен труд.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во текот на работата обајцата увидуваа дека зборовите од опасни станува безопасни, од неполезни полезни, од незабележливи забележливи, од исчезнати оживеани.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако завршив Махмуд Дарвиш загледан кон другиот брег на Езерото, тивко се огласи: Луѓето се убедени дека кога пеам за својата мајка, јас пеам за Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше сигурно оти во метафизичката стратегија на Мајка еден од клучевите ќе ја открие историјата на бравата на нашето отворање на првата врата во животот во егзил, а додека спасувањето на татковите книги ќе ја продолжи семејната историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За светите книги со кои ја минавме границата. За молитвата која ја шепотевме во тишината на ноќта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко сакаше да ја пишува Историјата на Балканот оти беше убеден дека таа треба во крајна линија да го смири балканскиот човек, да го помири со себеси и со другите, да се ослободи од саможртвениот синдром, од проклетството на делбите, границите. На Балканот имаше други Картагини и Палестини...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас тогаш плачев и бев убедена дека мајка ми ме гледа и дека плаче за мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Чекореше бавно под благото сонце низ една нечиста улица кон продавницата на г. Черингтон, внимавајќи постојано да не наиде на патрола, но истовремено ирационално убеден дека ова попладне нема опасност да биде вознемирен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Љубовта кон Сања го внесе него во приказна во која тој веруваше и, од ден во ден, таа приказна ја прошируваше убеден дека сетоа тоа е така: дека нејзиниот брат е убиен.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Затоа тој реши да ѝ напише писмо на нејзината внука, длабоко убеден дека напишаното првин ќе го прочита тетка Асја, и дека заради нејзината добрина и почитта што таа ја имаше кон него, работите ќе се променат.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имавме по два часа за шетање низ паркот и тоа време јас максимално го користев во првите неколку дена, а потоа се почесто останував затворен во ќелијата загледан низ решетката во еден од малите прозорци од женскиот дел, од каде ми се чинеше дека ме опсипува бран на светлина што ми е наменета само мене и која само јас ја чувствувам, убеден дека таму една жена го има истото чувство кое потоа продолжува во долг плач со солзи кои се и мои солзи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа беше убедена дека ние потекнуваме од фамилијата Кавалиоти со која го поврзуваше педагогот Теодор кој работел во Академијата кога нејзин ректор бил Севаст Леонтиади.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Подоцна разбрав дека работите имале поинаков тек.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ласте Думбаровски беше убеден дека во трнот е сиот екстракт на човекот како битие, на човештвото воопшто.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Бев убедена дека замката ми ја наместил Круме Волнаровски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога влезе во полуосветлената сала на ресторанот, во која доминираше црвената светлина од каминот, Азра беше убедена дека сѐ оди според договорот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Долго потоа, додека таа плачеше на моите гради, молчев, убеден дека сум ѝ кажал сè.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Овој факт Ласте и сега со гордост го истакнуваше бидејќи беше длабоко убеден дека работата во интерес на здравјето на народните маси, подразбира широк фронт кој бара храбри и учени луѓе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Длабоко во себе беше убеден дека не е во состојба сосем да прекине со мајка му и татко му...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Беше убеден дека го осудуваат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Така си разговараа бившите аџии Јане и Рампо, сега прекрстени во Јунус и Рифат, и, гледајќи се во беговски алишта облечени, беа убедени дека се вистински бегови на Мариово.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ами ако е навистина некоја маѓесница, вештерка и мене да ме натера да рипнам од пенџер? – се праша во себе суеверниот кадија и се стресе, убеден дека и такви има на светов.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Затоа тој сега одеше по сигурен пат и беше убеден дека сите селани ќе ги најдат на едно место на панаѓурот во Чаништа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но веднаш се тргна исплашен: Поарно што не ја фрлив и неа; можеше и мене да ме привлече да изгорам и јас во огнот. Co тие и уште многу црни мисли кадијата ја преседе таа ноќ и реши уште утре да ги испрати сужните за Истанбул, да му се симне еднаш тој товар од грбот и да се ослободи од стравот што го чувствуваше од Анѓиното присуство, убеден дека таа е вештерка, маѓепсницата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Персоналните компјутери стануваат машини за обработка - не само за зборови и букви, туку и за звук и слика. u До сега, во индустријата, освен во забавната индустрија, ретки се оние што се убедени дека виртуалните светови имаа големо практично значење.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако здогледаш виртуална мува, што брмчи околу тебе, ќе бидеш убеден дека брмчењето го предизвикува токму таа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Морам да признам дека не бев убеден дека Голи во седло ќе биде комерцијален филм и дека луѓето ќе го прифатат неговиот опуштен стил.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Били отсекогаш знаеше што прави и бев убеден дека ќе излезе кога ќе биде подготвен за тоа. 232 Margina #17-18 [1995] | okno.mk До ноември 69. помина полна година откако се затвори внатре.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Беше убеден дека некој од нас ќе се соблече гол. Набрзо сето тоа ни досади па се спакувавме и отидовме дома. 224 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Меѓу нас речено, јас сум сега сосем убедена дека тоа беше негово детенце...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го прегледав набрзина и беше толку валкано што бев убеден дека таа работи за полицијата и дека тие се обидуваат да ни подметнат нешто.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ме повика една девојка и ми понуди сценарио... и мене насловот навистина ми се допадна и ја повикав да дојде и да ни го донесе, но беше толку валкан што бев убеден дека таа работи за полицијата...“
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Вујната Клементина ќе излезе речиси преобратена, но и убедена дека го пронашла вистинското училиште за својата внука, која си ја сметаше за свое чедо, небаре изгубено во балканското стадо, сакајќи да го врати еднаш засекогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше убедена дека, преку читањето на книгите, ќе го открие тесниот премин за кој веруваше дека води од овој кон оној свет.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но тој беше убеден дека таква Историја никогаш нема да напише, но не можеше ниту да го напушти својот животен проект.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така, откако Мајка беше конечно уверена дека пове­ќе никогаш нема да си го најде својот каталог, ние, децата, се вдадовме во потрага, макар што бевме убедени дека го нема, но не сакајќи да ѝ одречуваме на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ако ни се прескапи рибјите патеки, отворите на браните со прикладни лифтови за да се совладаат висинските разлики помеѓу реката и браните, прескапи во сегашните години на изградбата, бидете убедени дека кога ќе стасаат идните генерации научници, хидроинженери, биолози, кога ќе се откријат и други извори на електрична енергија, тие сигурно ќе настојуваат повторно да го откријат патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој сега беше убеден дека и функцијата им ја должи на тврдокорните, кои беа уште силни, а најмалку на секретарот, кој појде по умот на Цветана Горски, по тие клети јагули.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, и тој не беше убеден дека вредеше многу да се бори во сталинското време.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко беше убеден дека враќањето мораше да се оствари во сите варијанти преку Америка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На крајот беше убедена дека ќе излезе на арно, според татковото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, бевме убедени дека општеството на крајот ќе ја прифати одговорноста”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Бев надвор од себе поради ентузијазмот, убеден дека го најдовме одговорот што го баравме”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
По секое вакво патување сè повеќе сум убеден дека ќе беше многу тажно ако ми беше одземена и можноста за патувања, за преселби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во случајов бев убеден дека натрапникот од предмалку никогаш се нема соочено со проблеми слични на моиве.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури бев убеден дека имам право и да постапувам според нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но едно е да се има право а сосема нешто подруго да помислиш на дилемата дали навистина треба да постапам така?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми се чини исто така дека никогаш ги нема допрено со помислата страдањата на несреќниците што нè пресретнуваат речиси на секој чекор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Другиот ден сите тројца беа убедени дека на рипката нешто ѝ недостасува.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А: Уф, уф. И природно претпоставувам дека вие не се согласивте со тоа
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Си ја зацртав триесеттата година од животот како апсолутен краен рок за објавување на мојата прва книга. 48 Margina #21 [1995] | okno.mk Но знаев дека ќе ми е потребна голема среќа и секојдневна тешка и забрзана работа, ако останам на тоа да кажам нешто.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Со еден збор, беше убеден дека го има Совршениот грамофон.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Или подобро кажано, бев убеден дека сум писател, како нив, и дека моја должност е, нужно да станам тој писател.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како пензиониран сметководител на Универзитетот, беше убеден дека треба да ги користи благодетите на меѓународната студентска соработка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И ти беше убеден дека тој е оној што ќе му помогне на Цацко.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Еве, и оваа жена, претпоставувам, е убедена дека доцни за на автобус, зашто саатот ѝ покажува дека има само уште минута и пол до поаѓањето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ја поминав чекалницата, по чиј под, како и обично, беа посеани лушпи од семки и сончоглед.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Иако не сум толку пристрасен целосно да ја поддржам изјавата на Филип Рот дека „писателот треба да си пишува приватни писма до себе“, можеби затоа сум убеден дека првичниот, најситен, фрактален импулс за создавање книжевен текст поаѓа од едно определено интимно чувство на авторот (понекогаш запишано во неколку брзи реченици на некое истргнато ливче), дури и кога тоа се формулира во онаа почетна толстоевска максима: Сите среќни семејства личат едно на друго, секое несреќно семејство е несреќно на свој начин.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
(...) На мојата изложба во Ферус галеријата во Лос Ангелес отидов со комби, заедно со Вин, Тејлор и Џерард.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислев дека е добар поет и тоа и му го реков.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека сите беа убедени дека ми е страв од авиони, но не беше така - едноставно сакав да ја видам Америка, бидејќи никогаш порано не сум бил западно од Вирџинија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Макар што тоа никогаш не го формулирала експлицитно ниту тогаш, ниту во другите свои писма, што Ти ги испраќала с до 24 декември 2002, кога соопштува дека повеќе нема да се јавува, туку Те остава под закрила на твојот имагинарен ангел чувар... оваа внимателна читателка на Твоето книжевно писмо целосно е убедена дека тебе те создала и те промовирала во писател токму силната љубов на Твоите родители, под чија сигурност и закрила живееш и сега, години по нивната смрт.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И долгогодишната кореспонденција помеѓу Гете (Goethe) и вајмарската дама Шарлота фон Штајн (Charlotte von Stein), мажена госпоѓа со седум деца, ја доживеала својата драмска транспозиција: пред некои триесетина години германскиот драматичар Петер Хакс (Peter Hacks) напишал успешна монодрама со долг наслов Разговор во куќата Штајн за отсутниот господин Гете, која со голем успех се изведувала на многубројни европски сцени; во тие години на подем на таканареченото женско писмо, актерките просто уживале да ги екранизираат пустите машки мани на големиот светски класик...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И да не продолжиш да ја запишуваш, посветувајќи и се целосно!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Британските претставници во Каиро имале разговор со одговорните на ОСС и можеле да заклучат дека Дикинсон "е многу пријатна и кооперативна личност и се убедени дека ќе нема никакви проблеми меѓу него и Вас во однос на политичките одлуки.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сметале дека може да има отстапување од тоа, но само во случај "ако власта во Србија во иднина помине во рацете на поненационалистички елементи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Убеден сум дека целосно ќе соработувате".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На крајот, во својот заклучок, Доливети ќе истакне далековидно дека учесниците на тркалезната маса се убедени дека е потребно и "во интерес на балканските земји да остварат полна соработка во рамките на европската демократска заедница и во склоп на светската заедница; и дека таму ќе има целосна соработка со големите сили на Обединетите нации, врз основа на еднаквост".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По одлуките на Второто заседание на АВНОЈ (29 ноември 1943) и на Техеранската конференција (28 ноември - 1 декември 1943), настанале крупни промени во однесувањето на сојузниците спрема настаните во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но биле убедени дека "непомирливо спротивставување секако ќе покаже Србија, која полага право и смета дека југословенска Македонија е дел од Србија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Беа убедени дека ќе тргнат на простор уништен од силните авионски бомбардирања, артилериската подготовка и поддршката на тенковите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И оттогаш, да до денес затоа го слават и го жалат убедени дека тој во име на доброто со својата смрт ја победил смртта....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А Захаријадис од никого не спречуван крстареше од Атина до Солун убеден дека создава сенародно движење, најавувајќи на големите собири збратимување, јакнење на партиските редови и дисциплина, а ноќе дофрлуваше: „Ако продолжи десницата така, одново ќе загрмат пушките“.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По шест месеци, тие кои го казнија, убедени дека е превоспитан, го вратија во единицата во која се најдоа и други како него – со вперен поглед во иднината и со главите полни со правди што одвај ги разбираа, ама воодушевено и во доверба ги проповедаа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бев убедена дека нема лоши деца, што и навистина е, но не знам зошто, дали фактот што сѐ уште не зборував течно француски, дали нешто друго беше во прашање, тој некако не ме прифаќаше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Толку многу верував во него и бев убедена дека нема, сигурно нема да ме разочара.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Цврсто сум убеден дека архитектурата, како начин на изразување, може да се смета за уметност само доколку го одразува разбирањето на перцепцијата на корисниците на проектираната околина, повеќе отколку перцепцијата на архитектот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Поширокиот избор на расказите (вкупно триесетина) за градот Скопје (кој всушност требаше да биде книга!) го направи госпоѓата Лидија Капушевска-Дракулевска.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од тие посочени, потесен избор од десетина раскази кои годинава излегуваат во Маргина направи господинот Пандалф Вулкански.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се чувствува весело, но како да му е отстранет еден дел од сеќавањето: ги гледа редум новите книги, ги пребројува, но сепак, речиси е убеден дека нешто му недостига...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знам како е сега, добри мои, не знам како вие се однесувате и како ги сфаќате своите учители, но ние, убаво се сеќавам, секогаш сакавме да им подметнеме, да ги подлажеме, да ги надитриме, да забушиме; секогаш убедени дека учителите постојат само за да ги измачуваат децата, да им налеваат во главите некакви непотребни знаења, да им ја ограничуваат слободата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сè повеќе бев убедена дека е така, но спротивно на тоа, некоја лоша сила ме влечеше кон пустиот Запад. 7 Првиот пат кога седев на чаршијата, во кафе-барот во Западот, знаев дека судбината кој знае поради што, повторно ќе ме врати таму.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ние сме за востание кога ќе бидеме убедени дека тоа ќе успее, а не само да го изложуваме целиот наш народ на една кланица.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Неизоставно ќе ѝ се јавам, си ветив, и ќе ја проверам состојбата на теренот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас не сум „по колачите” и ако воопшто сакав да сум на местото на Јана, тоа беше поради кошарката, зашто бев убедена дека е подобра од мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)