А желката Поповиќ влегуваше бурно како војник во училницата, киваше и бараше во хор да ги повторуваме последните зборови на убиениот крал: - Чувајте ми ја Југославија!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Наталија - Италија - Чизма, ни то покажуваше на школската карта местото каде што бил убиен кралот, гадливо се муртеше и говореше со машки глас: - Марсељ, помнете деца, Марсељ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се намести до мене и ми ја прочита песната за убиениот крал напишана на руски, од кое јас запомнав само неколку зборови без да ја разберам содржината над која тој пролеа врел поток.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)