Погледот во Експлодирачката црква на упатениот гледач му открива и други “маниристички” елементи: синкретизам (во стилот на архитектурата), забрзана перспектива, “стравата” во “убавината”, губењето на крајната фокусна точка во просторот, пиротехниката како “ars parabolica” итн.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но Монсу на свој начин, внатре оваа традиција, претставува нешто ново: тој го открива пејсажот на соништата од онаа страна на нивниот “амблематски” карактер, тој ги опишува “како такви” во нивната чиста алогичност, и тоа главно халуцинаторните соништа, елементите на еден “параноичен” свет кој Дали, на пример, премногу програмски го наметнува.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)