Иако ког првпат му беше фрлена в уши дури и се исплаши. Како тоа - да пука! Зарем тоа би било возможно?
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На толчена вода во аван ми заличи оној што чека или на дамнешна шега во запечатено шише фрлено в езеро пред неколку века.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Клетвата фрлена в црква, од Везирот
и нему послушните поединци и групи
не фаќа корен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Квичењето се доближува. Ни оној со здрави очи не може да види чија е таа гласна треска: сепак обајцата сакаат да веруваат дека негде наблизу се движи пес, кучка со набабрени боски чии кученца се затворени во вреќа и фрлени в мочуриште.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)