фрлен (прид.) - крај (предл.)

Скелето со сајлата сѐ уште стоеше фрлено крај оградата од кленики. Го исправивме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да гледаш тело синово ко камен фрлен крај патот, гроб да му утре не знаеш, со цвеќе да го покриеш, со солзи да го полееш, да гледаш а да не можеш, да писнеш и да прозбориш на последната раздела.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)