А сепак, на крајот од краиштата, останува и претпоставката дека бил „фрлен скраја...“, како што пишува Нико Кочо, зашто во моментот на неговата смрт голема била омразата и желбата на селаните за некој вид линчување“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Но, ни аргументите на Владета не беа којзнае колку цврсти, освен оној цитат од записите на Нико Кочов кој вели дека, по убиството, Никола Поцо бил “фрлен скраја во гробиштата“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Понатаму“, продолжи Владе, „за погребот ништо пишувано не може да се најде, освен онаа реченица на Нико Кочов кога вели: „Беше фрлен скраја во гробиштата“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Значи, сепак, Никола Поцо не бил закопан во гробот што го подготвил за себе, туку бил „фрлен скраја...“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Јас верувам“, рече Владе, „дека под она ’беше фрлен скраја...’, Нико Кочо мисли на тоа дека Никола не бил закопан според желбата и достоинството што самиот сметал дека го има, тоест во гробот што уште за животе самиот си го спремил до олтарот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Освен што Нико пишува многу поединости, покрај другото и во врска со случајот на стариот со паштерката во Цариград кога вели ’Тој ги посрамотил сите наши чесни домаќини’, па и она што е познато во врска со неговата Ерменка и односите со неговата законита жена во Маказар, тој во новиве страници што ги најдов спомнува дека Никола, по убиството, бил фрлен скраја во гробиштата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)