централен (прид.) - комитет (имн.)

Така, уште кога, по големата преселба од западниот брег на крајезерскиот град, запревме крај брегот на оваа брза река, се вселивме во една стара напуштена беговска куќа што ја милуваа сенките на четири мамутски тополи, извишени помеѓу Дрвениот мост и старата Женска гимназија, која подоцна го доби името на Јосип Броз Тито па по последниот катастрофален земјотрес, сета растресена, беше урната иако можеше да биде спасена, и на нејзиното место беше изградено троделно здание, што потсетуваше на пагода, во кое беше сместен Централниот комитет на Комунистичката партија, сѐ до нејзиниот пад.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Партијата забранува пристап на козарите со козите, но козата се претвара во Тројански коњ, „ѓаволска ѕверка” која ги оневозможува намерите на Централниот комитет на јужната Република.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од радиото сега ечеше друг глас. – Другари и другарки, работници и селани, класо, го слушавте соопштението на Централниот комитет на Комунистичката партија на Југославија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој рече: - Браќа! Тука меѓу нас се наоѓа братот Гоце, член на Централниот комитет на Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дојде време, кога и ние Македонците треба да го кренеме и нашиот глас, гласот за слобода на Македонија од турското ропство.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Имено: тоа писмо им наложуваше на раководствата да ги натераат сите дотогашни патријаршисти, што се сметаа за Грци, да се откажат од патријаршијата и да станат екзархисти или Бугари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ѓорѓија си ги поткасна долните муцки и слезе в село не прашајќи го Дамета зошто се збираат, и тоа баш во неговото село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Гледаш? Скоро целиот Централен Комитет е сега кај нас, и ќе остане неколку дена — три четири — може и повеќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Битолскиот окружен револуционен комитет си ја присвои функцијата на бившиот Централен комитет и во името негово, којзнае по каква штура идеа, им испрати на сите организации едно окружно писмо, што ја застрани вистинската борба и ги расцепи и тие малку останати сили во народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И потем ја отпуштиле порано од состанокот и ѝ рекле да почека на решение на централниот комитет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И рече дека денес, откако јас сум се опијанил, ѝ пришол Фискултурецот и ѝ рекол да појде со него до Велес, оти по пат треба да ѝ го соопшти решението на централниот комитет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Уште повеќе што Централниот комитет изречно ми заповеда - Младичот никогаш да не разбере дека го убил токму него, Ѓорчета Петров.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кон нив јас го имам дадено и мојот опис: како клечеше пред нив, како ги молеше да ти простат и како им ги веќаваше главите и на Иванов и на целиот Централен комитет, само да ја спасиш твојата...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Откако Иван ќе му се приближи.) Нашите од Централниот комитет се - луди. Идиоти.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Членовите на Централниот комитет ретко се наоѓаат во Софија, но... ако биде воопшто можно, јас ќе сторам сѐ да успееме. А со кого сакате да се видите?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеш со нив, ако ти се посака, да го плашиш Методија или Ивана, да изигруваш пред Младичот дека си член на Централниот комитет или човек од самите врвови на организацијата, но не заборавај, ти се молам, дека сите тие фасони, кај мене, не врват.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Сега што правиме? Да му јавиме на Централниот комитет?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Би можеле да помислат дека се кревате на големо, дека сакате да изигрувате човек со врски, со лични пријатели во Централниот комитет.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Бидејќи имињата изостануваат, ќе Ви кажам засега само дека Централниот комитет го смета неговото премавнување како прва и основна задача на нашата организација.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Претполагам дека и сега е во Централниот комитет, како тогаш...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Правејќи обид да го смири Младичот, да го покори.) Централниот комитет реши да премавне еден многу опасен предавник и изрод на нашиот народ.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тие, пак, во слава на Перета Тошев, прилепчнаец и член на Централниот комитет на Внатрешната македонска револуционерна организација, кого заедно со сета македонска историја си го имаат за свој, на станицата ѝ го дадоа неговото име - Пере Тошев.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сталин? Тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тајниот телефон на овдешниот Централен комитет ѕвонеше и дење и ноќе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сталин? тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тајниот телефон на овдешниот Централен комитет ѕвонеше и дење и ноќе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На крајот, другари, ви посакувам во името на Централниот комитет на Партијата, големи успеси во остварувањето на историската задача.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога оцени дека е тишината погодна да го наложи својот авторитетен глас, секретарот, Трим Тоска, Албанец, познат првоборец од овој крај, стана и ги претстави присутните со избрани зборови, најпрвин претставникот на централниот комитет на Партијата, потем претставниците на Министерството за градежништво и урбанизам, па локалните функционери, како и биологот Цветан Горски, Јагулче Дримски очекуваше да го слушне и своето име. Ама, ништо!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го повика, едно утро, Јагулче Дримски во општинскиот комитет на Партијата, на состанок на кој беше свикано локалното раководство, во присуство на претставник од централниот комитет на републиката, другарот Сретен Јаворов, лично.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На 6 ноември 1990 година на XII пленум на Централниот комитет на Албанската партија на трудот беше признато правото на верата, но одлуката беше објавена подоцна.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Меѓутоа, Централниот комитет со тоа не се согласил и „сакаше да земе сѐ во свои раце и да осуети секаква акција во неговото седиште“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Давајќи една општа карактеристика за ЦК на чело со Гарванов, П.Шатев, меѓу другото, во основа правилно констатира: “Членовите на новиот Централен комитет немаа искуство (што го имале старите членови д-р Татарчев, П.Тошев, Хаџиниколов, Христо Матов, уапсени 1901 година) и не беа така дејателни; тие беа, главно, учители и трговци кои пред сѐ си ја гледаа својата лична работа, а раководството на Револуционерната организација за нив претставуваше нешто дополнително, второстепено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите, концентрирајќи ја својата дејност речиси исклучиво во Солун, сакале-нејќеле биле принудени да одржуваат некакви односи со Централниот комитет на Македонската револуционерна организација, чие седиште било исто така во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)