црн (прид.) - мисла (имн.)

„Ноќ е - се брани од црните мисли. - Треба да спијам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Еве, за да те разубедам и одвлечам од твоите црни мисли, ќе ти кажам што е наредниот симбол што го гледам овде ... па тоа се ... не друго, туку - чевли! Елегантни, салонски, женски чевли. - Лелеееееее!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Дали ден, дали денови одеше така пет стапки натаму пет стапки наваму, дали еднаш или не знам колку пати се менуваа сивото лице на денот и црната мисла на ноќта, кога Танаско ја испрати Танаскоица да види што е со момата оти никаде не се појавуваше, а таа се врати со лафовите Бре Танаско ми та вратта е залостена ама се чуе кту нешто д с мкне, јол да призниме шо е ва нешчо! и кога со големата снага Танаско ја откорна вратата, ја најдоа Пелагија сѐ уште со кувертата врз себе како оди од вратата до пенџерата и од пенџерата до вратата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И црната мисла ќе потоне во спокојот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Да трепнам и повторно како во нов свет да зачекорам оставајќи ги зад себе, сите неостварени желби, сите црни мисли што тежат, ко преполнета вреќа, од уличен просјак, наведнат ниско до земјата, ко да се поклонува за дарот денешен, што господ му го испратил...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Полека тонат ко во жива песок, црни мисли во сумракот се бореа, полека умирајќи во бескрајот... Црни мисли во бескрајот ТОНАТ...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Татко ми молкум го прими ова логично расудување и тоа можеби беше пресудно што ја купи козата и ги одложи црните мисли за во иднина...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сакам да го охрабрам. Сакам да му ги искорнам од главата црните мисли.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Васј, секогаш кога сакаш да ми помогнеш ти ме фрлаш таму каде што не ми е местото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Црни мисли ме шетаат наваму, натаму, одовде доонаму.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)