човеков (прид.) - способност (имн.)

Темата на Мажјачиштето не е само страсна љубов, туку и човековата способност за надчовечко постоење - за еден вид Ничеовска надчовечка улога.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Меѓутоа, додека компјутерските програми кои што симулираат разумски операции, ги решаваат своите задачи скоро толку успешно како некој си студент-почетник, на најдобриот програм за роботско водење му се потребни часови и часови пред да идентифицира неколку предмети на масата и потоа да ги земе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во таа смисла тој пишува за „нерамнотежа помеѓу програмите што мислат и програмите што осознаваат и се активни во реалниот свет”, тоа изненадувачко сознание го внесува во историскиот развој на темелните човекови способности: „Изгледа како да е - видено апсолутно - мислењето полесно од сетилното осознавање и делувањето - поглед што можеме да го објасниме во рамките на еволуцијата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој збор значи исто така љубопитност, еден од најсилните пориви на сите маниристи, кои ги презираат класичните мудреци, ја фалат adiaphora-та, сето она што нѐ воздигнува и вџашува и што не ја забранува љубопитноста; со еден збор - модерното. Bracelli Margina #26-28 [1995] | okno.mk 183 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 184 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 185 СЛИКИ-МАШИНИ Инструменти на крајната неприродност Дека машината е некаков тип на човекова протеза, дека од таа човекова способност за произведување на машини-протези не мораат да настанат само чудесии (meravi- glia) или резултати на некаква разонода, туку настанува еден “нов”, самостоен свет на машини, “вештачки” свет на техниката меѓу човекот и природата, се насетувало уште во 16-иот век, наспроти “магичните” фантазии.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа има пресвртни последици, бидејќи на тој начин математичкото мислење, што досега го сметавме за една од највисоките човекови способности, се покажа како механизирана и со тоа за човекот недостојна работа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)