чуден (прид.) - форма (имн.)

Тие сочиненија негови, што ги викаме Претсмртните ливчиња на Мида, два листа сѐ на сѐ, велеа дека текстот на записот чудна форма има, и дека целата одаја, всушност е чудно устроена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го подигна капакот и ми ја даде теглата: во неа се наоѓаа седум чудни форми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иако промени неколку кројачи, а помеѓу нив и најпознатите од Стара чаршија, нему не му појде од рака да стрефи мајстор кој ќе му сошие сако што ќе ја прекрие чудната форма на неговиот граден кош и ќе го поништи впечатокот дека неговото торзо е градено врз скелет од голема птичја кобилица.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не знам колку време мина кога сонцето блесна од зад облаците ги помести, ги разби маглиштата и талогот на еднообразноста дрворедот се озари доби лик, па одеднаш некои чудни форми почнаа да се об-јавуваат пред моите очи пред зумот, пред заумот. Ми се стори дека од некаде надоаѓа нешто боготворно светлината го овозможува совршенството но треба да го најдеш барај избегни ја судбината на просечниот ум, колатералната штета на непросветленоста.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)