Се сврте кон собраните и, покажувајќи со рака на знамето, рече со глас во кој имаше нешто од гласот на нашиот комесар: - Ајде, Лабро, со Господ напред, почнувај ти прв зашто тебе за малку што не те задавија со оваа шарена крпа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тоа се шарени крпи. Тие не болат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Такво какво што се создаваше од човечки тела, шарени крпи и гласови и пискотници, се напињаше да се впика чиниш на едно место, во еден вагон, во една врата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И палјачото, тој бол завиткан во шарени крпи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)