Кожата ѝ беше бледа, градите полудетски и минијатурни, Александар претпоставуваше дека и очите кои не можеше да ѝ ги види се сини како небото во јунско утро над неговиот град.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Беше убаво сончево јунско утро.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)