бргу (прил.) - замине (гл.)

Тетин Борис, инаку девер на Буровица, го посвојува нејзиниот последен син кој бргу заминал по мајка си под неразјаснети околности и така Борис Кочов станува сопственик и на тој имот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И јас, со компанијата, бргу заминав, барајќи нови доживувања во „црвениот“ Келн и, откако го посетив диско-клубот на „Вапенхоф“, не гледав веќе наивно на натпистите на ноќните диско-клубови кои во реонот под мостот на Рајна ги имаше на секој чекор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)