Тоа сега ѝ одразуваше дел од она нестивнато волнение што вечерва го доживеа таа. Зар на сцената? Не.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И дури другите денови го караше, дури и тепаше што се извалкал многу по реката, та не може да му ги пере парталите, вечерва го покани да вечера веднаш, бидејќи виде дека лебот и сиренцето ги вратил негибнати.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Од овој миг ти си господарот на мојата душа и тело, - беше тивкиот одговор на Рада - Пиј ме драги мој, полека, голтка по голтка, како што вечерва го пиеш виново, освојувај ме педа по педа, стапка по стапка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Поблиска и поразбирлива ѝ ја правеа и воодушевеноста на публиката, нејзиниот успех и сето убаво, што вечерва го доживеа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)