вечерва (прил.) - тој (зам.)

Не еднаш... но ете вечерва тој стои како втрештен.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вечерва тој на своето мало сестриче ќе му раскажува за убавото, малечко зајаче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)