Игбал продолжи да молчи и забележав дека веќе летаме со килимот и дека сме на спротивниот брег на езерото.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Последните букви што отидоа беа следниве, дадени овде како филмски вратен скок во базен: „... Сонцето е крвник кој што со срповите на зраците ги сече главите на Сенките...“ 92 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
„Да се концентрирам малку, шприцнувајќи еден сноп и запалувајќи ја книгава?! - се двоуми мошне кратко, Призрак, а буквите веќе летаат по отворените светлински патеки, заминуваат токму со оној ритам со кој Месечината се гасне, оставајќи му го просторот на Витгенштајновото Сонце...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)